ម៉ាថាយ ១៤
ស្ដេចហេរ៉ូឌចំអកឲ្យព្រះយេស៊ូ
១៤គ្រានោះហេរ៉ូឌ ជាស្ដេចត្រាញ់ បានឮដំណឹងអំពីព្រះយេស៊ូ ២ស្ដេចមានបន្ទូលទៅពួកបាវបម្រើថា៖ «ម្នាក់នេះជាយ៉ូហាន អ្នកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក បានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ហេតុនេះហើយ បានជាមានការអស្ចារ្យកើតឡើងតាមរយ:គាត់»។
ការសម្លាប់លោកយ៉ូហានអ្នកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក
៣ដ្បិតស្តេចហេរ៉ូឌ បានចាប់ចងលោកយ៉ូហាន ហើយឃុំគាត់ក្នុងគុកដោយសារតែព្រះនាងហេរ៉ូឌាស ជាប្រពន្ធរបស់ភីលីព ត្រូវជាប្អូនរបស់ស្ដេច ៤ព្រោះលោកយ៉ូហាន បានទូលប្រាប់ស្ដេចថា៖ «វាមិនត្រឹមត្រូវទេ ដែលព្រះអង្គយកព្រះនាង ធ្វើជាប្រពន្ធនោះ» ៥ស្ដេចចង់សម្លាប់គាត់ណាស់ ប៉ុន្ដែខ្លាចបណ្តាជន ព្រោះពួកគេបានចាត់ទុកគាត់ជាអ្នកនាំព្រះបន្ទូល ៦ប៉ុន្ដែដល់ថ្ងៃបុណ្យចម្រើនព្រះជន្ម របស់ស្តេចហេរ៉ូឌ កូនស្រីរបស់ព្រះនាងហេរ៉ូឌាស បានរាំនៅកណ្តាលចំណោមពួកគេ ហើយស្តេចហេរ៉ូឌក៏ពេញចិត្ដនឹងនាង ៧ដូច្នេះស្ដេចក៏សន្យានឹងនាង ដោយស្បថថា នឹងប្រទានអ្វីក៏ដោយ ដែលនាងសុំ ៨ដោយសារម្ដាយនាងបញ្ចេះ នាងក៏ទូលសុំថា៖ «សូមប្រទានក្បាលយ៉ូហានអ្នកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក ដាក់លើថាសឲ្យខ្ញុំម្ចាស់នៅទីនេះ» ៩ស្ដេចព្រួយចិត្ដណាស់ ប៉ុន្ដែដោយសារតែពាក្យសម្បថ និងពួកភ្ញៀវ ស្ដេចក៏បញ្ជាឲ្យធ្វើតាមសំណូមនាង។ ១០ស្ដេចក៏ចាត់គេឲ្យទៅកាត់កលោកយ៉ូហាននៅក្នុងគុក ១១រួចគេយកក្បាលរបស់គាត់ ដាក់លើថាសឲ្យទៅនាង ហើយនាងក៏យកទៅឲ្យម្ដាយរបស់នាង។ ១២ពួកសិស្សរបស់គាត់បានចូលមកយកសពគាត់ទៅបញ្ចុះ ហើយក៏មករៀបរាប់ប្រាប់ព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូប្រទានអាហារមនុស្សប្រាំពាន់នាក់
១៣ពេលព្រះយេស៊ូឮពីការនេះ ព្រះអង្គក៏យាងតាមទូកចេញពីទីនោះ ទៅកន្លែងដាច់ដោយឡែកតែម្នាក់ឯង តែពេលបណ្តាជនបានដឹង ក៏ចេញពីក្រុងនានាដើរទៅតាមព្រះអង្គ។ ១៤ពេលចេញពីទូក ព្រះអង្គបានឃើញមនុស្សច្រើនកុះករ ក៏មានចិត្ដអាណិតអាសូរពួកគេយ៉ាងខ្លាំង និងបានប្រោសអ្នកជំងឺទាំងឡាយក្នុងចំណោមពួកគេ ឲ្យបានជា។ ១៥លុះដល់ល្ងាច ពួកសិស្សបានចូលមកជិតព្រះអង្គ ទូលថា៖ «កន្លែងនេះនៅដាច់ពីគេ ឯម៉ោងក៏ជ្រុលហើយ សូមរំសាយបណ្តាជន ឲ្យទៅតាមភូមិ ដើម្បីឲ្យគេទិញអាហារ សម្រាប់ខ្លួនគេ» ១៦តែព្រះយេស៊ូ បានមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «មិនចាំបាច់ឲ្យពួកគេទៅទេ ចូរអ្នករាល់គ្នា ឲ្យអាហារគេបរិភោគផង»។១៧ប៉ុន្ដែ ពួកគេទូលព្រះអង្គថា៖ «នៅទីនេះ យើងគ្មានអ្វីទេ ក្រៅពីនំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយ»១៨ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលថា៖ «ចូរយកត្រី និងនំប៉័ងនោះមកឲ្យខ្ញុំនៅទីនេះ» ១៩ព្រះអង្គបានបង្គាប់បណ្តាជនឲ្យអង្គុយលើស្មៅ ហើយយកនំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយនោះមក ក៏ងើយមើលទៅស្ថានសួគ៌ អរព្រះគុណ រួចកាច់ឲ្យទៅពួកសិស្ស ហើយពួកសិស្សក៏ចែកឲ្យបណ្តាជន ២០ពួកគេបានបរិភោគ និងឆ្អែតស្កប់ស្កល់គ្រប់ៗគ្នា រួចគេប្រមូលចំណិតនំប៉័ងនៅសល់ បានដប់ពីរកន្រ្តកពេញៗ ២១ហើយអ្នកដែលបានបរិភោគ មានបុរសប្រហែលប្រាំពាន់នាក់ មិនរាប់ស្ដ្រី និងកូនក្មេងទេ។
ព្រះយេស៊ូយាងដើរលើទឹក
២២ភ្លាមនោះ ព្រះអង្គតឿនពួកសិស្សព្រះអង្គ ឲ្យចុះទូកឆ្លងទៅត្រើយម្ខាងមុនព្រះអង្គ ខណៈនោះព្រះអង្គក៏រំសាយបណ្តាជន។ ២៣ពេលរំសាយបណ្តាជនរួចហើយ ព្រះអង្គក៏យាងទៅអធិស្ឋាននៅលើភ្នំតែម្នាក់ឯង។ លុះដល់ពេលព្រលប់ ព្រះអង្គក៏នៅទីនោះតែម្នាក់ឯង ២៤ឯទូកឃ្លាតឆ្ងាយពីគោក រាប់រយម៉ែត្រ ហើយត្រូវរលកបោកបក់ ព្រោះបញ្ច្រាស់ខ្យល់។ ២៥នៅយាមទីបួនយប់នោះ ព្រះអង្គបានយាងដើរលើបឹង មកឯពួកសិស្ស ២៦ប៉ុន្ដែ ពេលពួកសិស្សឃើញព្រះអង្គយាងដើរលើបឹង ក៏និយាយទាំងតក់ស្លុតថា៖«ខ្មោចលង!» ហើយពួកគេក៏ស្រែកឡើងទាំងភ័យខ្លាច ២៧ប៉ុន្ដែភ្លាមនោះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកគេវិញថា៖ «កុំខ្លាចអី ក្លាហានឡើង គឺខ្ញុំទេ!» ២៨លោកពេត្រុសទូលតបទៅព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! បើជាព្រះអង្គមែន សូមបង្គាប់ខ្ញុំឲ្យទៅឯព្រះអង្គនៅលើទឹកផង» ២៩ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ «មកចុះ» លោកពេត្រុសក៏ចុះពីទូក ហើយដើរលើទឹកសំដៅទៅឯព្រះយេស៊ូ ៣០ប៉ុន្ដែពេលឃើញខ្យល់ខ្លាំងពេក នោះគាត់ក៏ភ័យ ហើយចាប់ផ្តើមលិចចុះ គាត់ក៏ស្រែកឡើងថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមសង្គ្រោះខ្ញុំផង» ៣១ព្រះយេស៊ូលូកព្រះហស្ដ ចាប់គាត់ភ្លាម រួចព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «មនុស្សមានជំនឿតិចអើយ! ហេតុអ្វីបានជាអ្នកសង្ស័យដូច្នេះ?»។ ៣២កាលព្រះអង្គ និងលោកពេត្រុសឡើងទូកហើយ នោះខ្យល់ក៏ស្ងប់ទៅ ៣៣អ្នកនៅលើទូកបានថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ ទាំងទូលថា៖ «ព្រះអង្គពិតជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន!»
ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សជាច្រើន
៣៤ពេលឆ្លងដល់ត្រើយម្ខាងពួកគេបានមកដល់តំបន់គេនេសារ៉ែត។ ៣៥ពេលមនុស្សនៅកន្លែងនោះ ស្គាល់ព្រះអង្គ ពួកគេក៏ជូនដំណឹង ទៅដល់ស្រុកទាំងអស់នៅជុំវិញនោះ រួចពួកគេនាំមនុស្សទាំងអស់ ដែលមានជំងឺមកឯព្រះអង្គ ៣៦និងអង្វរព្រះអង្គឲ្យអ្នកទាំងនោះពាល់ត្រឹមតែរំយោលអាវរបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ហើយមនុស្សជាច្រើនដែលបានពាល់ ក៏បានជាសះស្បើយ។