លូកា ២៣
ព្រះយេស៊ូជួបលោកពីឡាត់
២៣រួចអ្នកនៅក្នុងអង្គប្រជុំ ទាំងមូល ក៏ក្រោកឡើងនាំព្រះអង្គទៅជួបលោកពីឡាត់ ២ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ ថា៖ «យើងបានឃើញ អ្នកនេះកំពុងនាំជនជាតិរបស់យើងបះបោរ និងហាមការបង់ពន្ធដារឲ្យព្រះចៅអធិរាជ ព្រមទាំងហៅខ្លួនឯងថា ជាព្រះគ្រិស្ដ គឺជាស្ដេច»។ ៣លោកពីឡាត់ក៏សួរព្រះអង្គថា៖ «តើអ្នកជាស្ដេចរបស់ជនជាតិយូដាឬ?» ព្រះអង្គមានបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «លោកនិយាយត្រូវហើយ» ៤លោកពីឡាត់ ក៏និយាយទៅពួកសម្ដេចសង្ឃ និងបណ្ដាជនថា៖ «ខ្ញុំមិនឃើញថា បុរសម្នាក់នេះមានទោសសោះ» ៥ប៉ុន្ដែពួកគេនិយាយទទូចថា៖ «គាត់ញុះញង់ប្រជាជន ទាំងបង្រៀនពាសពេញស្រុកយូដាទាំងមូល គឺចាប់ពីស្រុកកាលីឡេរហូតមកដល់ទីនេះ»។
ព្រះយេស៊ូជួបស្ដេចហេរ៉ូឌអានទីផាស
៦ពេលលោកពីឡាត់ឮដូច្នេះ ក៏សាកសួរថា បុរសម្នាក់នេះជាអ្នកស្រុកកាលីឡេមែនដែរឬអត់ ៧កាលដឹងថាព្រះអង្គស្ថិតក្នុង សិទ្ធិអំណាចរបស់ស្ដេចហេរ៉ូឌ លោកពីឡាត់ក៏បញ្ជូនព្រះអង្គទៅឯស្ដេចហេរ៉ូឌ ដ្បិតនៅថ្ងៃនោះស្តេចក៏នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមដែរ ៨ពេលស្តេចជួបព្រះយេស៊ូ ក៏ត្រេកអរជាពន់ពេក ព្រោះស្ដេចបានឮអំពីព្រះអង្គ និងចង់ជួបព្រះអង្គជាយូរមកហើយ ស្ដេចសង្ឃឹមថា នឹងឃើញព្រះអង្គសំដែងទីសំគាល់អស្ចារ្យណាមួយ។ ៩ស្តេចក៏សួរព្រះអង្គជាច្រើន ប៉ុន្ដែព្រះអង្គមិនបានឆ្លើយអ្វីឡើយ។ ១០ពួកសម្ដេចសង្ឃនិងពួកគ្រូវិន័យ ក៏ក្រោកឈរចោទប្រកាន់ព្រះអង្គយ៉ាងធ្ងន់ៗ។ ១១កាលស្ដេចហេរ៉ូឌ និងពួកទាហានរបស់ស្ដេចចំអកមើលងាយព្រះអង្គ រួចក៏ពាក់អាវភ្លឺរលោងឲ្យព្រះអង្គ ហើយក៏បញ្ជូនព្រះអង្គទៅឲ្យលោកពីឡាត់វិញ។ ១២នៅថ្ងៃនោះ លោកពីឡាត់ និងស្ដេចហេរ៉ូឌ ទាំងពីរនាក់ បានត្រលប់ជាមិត្ដសម្លាញ់នឹងគ្នា ដ្បិតកាលពីមុនជាសត្រូវនឹងគ្នា។
លោកពីឡាត់ចង់ដោះលែងព្រះយេស៊ូ
១៣កាលលោកពីឡាត់ហៅពួកសម្ដេចសង្ឃ ពួកអាជ្ញាធរ និងប្រជាជនមកជុំគ្នាហើយ ១៤ក៏និយាយទៅពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបាននាំបុរសម្នាក់នេះមកឲ្យ ខ្ញុំ ដោយចោទថា ជាអ្នកញុះញង់ប្រជាជន ប៉ុន្ដែមើល៍ នៅចំពោះមុខអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំបានសាកសួរគាត់អស់ហើយ ឃើញថា បុរសម្នាក់នេះគ្មានទោស ដូចដែលអ្នករាល់គ្នាចោទប្រកាន់សោះ។ ១៥ស្ដេចហេរ៉ូឌក៏ដូចគ្នាដែរ ដ្បិតស្ដេច បានបញ្ជូនបុរសនេះមកឲ្យយើងវិញ ហើយមើល៍ គាត់មិនបានប្រព្រឹត្តអ្វីមួយ ដែលសមនឹងស្លាប់សោះ ១៦ដូច្នេះ ពេលដាក់ទណ្ឌកម្មគាត់ហើយ ខ្ញុំនឹងដោះលែងគាត់» ១៧[រៀងរាល់ថ្ងៃបុណ្យ លោកពីឡាត់ធ្លាប់ដោះលែងអ្នកទោសម្នាក់ឲ្យពួកគេ]។ ១៨ប៉ុន្ដែ ពួកគេស្រែកទាំងអស់គ្នាថា៖ «សូមយកម្នាក់នេះទៅ ហើយដោះលែងបារ៉ាបាសឲ្យ យើងវិញ!» ១៩បារ៉ាបាសត្រូវគេចាប់ដាក់គុក ដោយព្រោះតែការបះបោរ និងការកាប់សម្លាប់ ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងក្រុង។ ២០ដោយចង់ដោះលែងព្រះយេស៊ូ លោកពីឡាត់ក៏និយាយបញ្ជាក់ទៅពួកគេម្តងទៀត។ ២១ប៉ុន្ដែពួកគេស្រែកថា៖ «ឆ្កាងវាទៅ ឆ្កាងវាទៅ!» ២២លោកពីឡាត់ ក៏និយាយទៅពួកគេជាលើកទីបីថា៖ «ហេតុអ្វី តើអ្នកនេះបានធ្វើអ្វីអាក្រក់ឬ? ខ្ញុំឃើញថា គាត់គ្មានទោសត្រូវស្លាប់ទេ ដូច្នេះពេលដាក់ទណ្ឌកម្មហើយ ខ្ញុំនឹងដោះលែងគាត់!» ២៣ប៉ុន្ដែ ពួកគេបានទទូចដោយសំឡេងឮៗទាមទារឲ្យឆ្កាងព្រះអង្គ ហើយសំឡេងរបស់ពួកគេ ក៏យកឈ្នះបាន ២៤ដូច្នេះ លោកពីឡាត់ក៏សម្រេចចិត្ដធ្វើតាមការទាមទាររបស់ពួកគេ ២៥ហើយ លោកក៏ដោះលែងមនុស្សម្នាក់ ដែលពួកគេបានសូម ជាម្នាក់ដែលត្រូវគេចាប់ដាក់គុកពីបទបះបោរ និងកាប់សម្លាប់ ឯព្រះយេស៊ូវិញ លោកបានប្រគល់ទៅតាមចិត្តរបស់ពួកគេ។
ការឆ្កាងព្រះយេស៊ូ
២៦កាលពួកគេនាំព្រះអង្គទៅ ក៏ចាប់បុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូនជាអ្នកក្រុងគីរេនដែលទើបមកពីចម្ការ គឺពួកគេបានដាក់ឈើឆ្កាងលើគាត់ឲ្យលី ដើរតាមព្រះយេស៊ូ ២៧ហើយមានប្រជាជនច្រើនកុះករបានដើរតាមព្រះអង្គ មានទាំងពួកស្ដី្រកំពុងកាន់ទុក្ខ និងកំពុងយំសោកសម្រាប់ព្រះអង្គផង។ ២៨ប៉ុន្ដែព្រះយេស៊ូងាកមកមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «កូនស្រីក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! កុំយំសម្រាប់ខ្ញុំអី ចូរយំសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា និង កូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញចុះ ២៩ដ្បិតមើល៍ នឹងមានថ្ងៃមួយមកដល់ដែលពួកគេនឹងនិយាយថាមានពរហើយ ដល់ពួកស្រ្តីអារ និងផ្ទៃដែលមិនបានបង្កើតកូន ព្រមទាំងស្រ្ដីដែលមិនបានបំបៅកូន។ ៣០ពេលនោះពួកគេនឹងចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅកាន់ភ្នំនានាថាសូមធ្លាក់សង្កត់យើងទៅ ហើយនិយាយទៅទីទួលនានាទៀតថា សូមគ្របលើយើងទៅ ៣១ព្រោះកាលដើមឈើនៅស្រស់នៅឡើយ ពួកគេធ្វើការទាំងនេះទៅហើយ ចុះពេលដើមឈើក្រៀម នោះតើនឹងមានអ្វីកើតឡើង?» ៣២គេនាំមនុស្សមានទោសធ្ងន់ ពីរនាក់ទៀតទៅឆ្កាងជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ៣៣កាលមកដល់កន្លែងមួយឈ្មោះ លលាដ៌ក្បាល ពួកគេក៏ឆ្កាងព្រះអង្គ និងមនុស្សមានទោសធ្ងន់ពីរនាក់ទៀតនៅទីនោះដែរ គឺម្នាក់នៅខាងស្តាំព្រះអង្គ និងម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេងព្រះអង្គ។ ៣៤ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ឱ ព្រះវរបិតាអើយ! សូមលើកលែងទោស ដល់ពួកគេផង ដ្បិតពួកគេមិនដឹងថា ពួកគេកំពុងធ្វើអ្វីទេ»។ ពួកគេបានចាប់ឆ្នោតចែកអាវរបស់ព្រះអង្គ។ ៣៥ប្រជាជនបានឈរមើលព្រះអង្គ ឯពួកអាជ្ញាធរក៏មើលងាយព្រះអង្គដែរ ដោយនិយាយថា៖ «វា សង្គ្រោះអ្នកដទៃបាន ចូរឲ្យវាសង្គ្រោះខ្លួនឯងមើល៍ បើវានេះជាព្រះគ្រិស្ដ ដែលព្រះជាម្ចាស់រើសតាំងមែន» ៣៦ឯពួកទាហានក៏ចំអកឲ្យព្រះអង្គដែរ និងបានចូលមកជិត ឲ្យទឹកខ្មេះដល់ព្រះអង្គ ៣៧ទាំងនិយាយថា៖ «បើឯងជាស្ដេចរបស់ជនជាតិយូដាមែន ចូរសង្រ្គោះខ្លួនឯងមើល៍!» ៣៨ហើយនៅចំពីលើព្រះអង្គមានចំណារមួយថា នេះជាស្តេចរបស់ជនជាតិយូដា។ ៣៩មនុស្សមានទោសធ្ងន់ម្នាក់ ដែលត្រូវគេឆ្កាងដែរនោះបានប្រមាថព្រះអង្គថា៖ «តើឯងមិនមែនជាព្រះគិ្រស្ដទេឬ? ចូរសង្គ្រោះខ្លួនឯង និងយើងមើល៍!» ៤០ប៉ុន្ដែ ម្នាក់ទៀតបន្ទោសម្នាក់នោះថា៖ «តើឯងមិនកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ទេឬ ដ្បិតឯងក៏ជាប់ទោសដូចគ្នា? ៤១សម្រាប់យើងយុត្ដិធម៌ហើយ ដ្បិតយើងទទួលទោសសមនឹងអ្វីដែលយើងបានប្រព្រឹត្ដ ប៉ុន្ដែម្នាក់នេះមិនបានធ្វើខុសអ្វីសោះ»។ ៤២រួចគាត់ទូលទៅព្រះអង្គថា៖ «ព្រះយេស៊ូអើយ! ពេលព្រះអង្គចូលទៅក្នុងនគររបស់ព្រះអង្គ សូមនឹកចាំពីខ្ញុំផង»។ ៤៣ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគាត់វិញ ថា៖ «ខ្ញុំបា្រប់អ្នកជាប្រាកដថា ថ្ងៃនេះអ្នកនឹងនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយខ្ញុំ»។
ការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះយេស៊ូ
៤៤ប្រហែលជា ម៉ោងដប់ពីរថ្ងៃត្រង់ ភាពងងឹតបានគ្របដណ្ដប់លើតំបន់នោះទាំងមូល រហូតដល់ម៉ោងបីរសៀល ៤៥ដួងអាទិត្យបានបាត់រស្មី ហើយវាំងនននៅក្នុងព្រះវិហារ បានរហែកជាពីរ ៤៦ព្រះយេស៊ូស្រែក ដោយសំឡេងខ្លាំងៗថា៖ «ព្រះវរបិតាអើយ! ខ្ញុំសូមប្រគល់វិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំទៅក្នុងព្រះហស្ដ របស់ព្រះអង្គវិញ» ពេលមានបន្ទូលបែបនេះហើយ ព្រះអង្គផុតដង្ហើមទៅ។ ៤៧កាលនាយទាហានម្នាក់ បានឃើញហេតុការណ៍ដែលកើតឡើង ក៏សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ថា៖ «បុរសនេះជាមនុស្សសុចរិតមែន» ៤៨រីឯបណ្ដាជនទាំងអស់ដែលជួបជុំគ្នាមើលហេតុការណ៍នេះ កាលបានសង្កេតឃើញហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើង ក៏ត្រលប់ទៅវិញទាំងគក់ទ្រូង។ ៤៩ពួកអ្នកដែលស្គាល់ព្រះអង្គទាំងអស់ និងពួកស្ដី្រ ដែលបានដើរតាមព្រះអង្គ ពីស្រុកកាលីឡេមកបានឈរមើលហេតុការណ៍ទាំងនេះពីចម្ងាយ។
ការបញ្ចុះសពព្រះយេស៊ូ
៥០មើល៍ មានបុរសម្នាក់ ឈ្មោះយ៉ូសែបជាសមាជិកម្នាក់ នៃក្រុមបឹ្រក្សាកំពូលនិងជាមនុស្សល្អ ហើយសុចរិត។ ៥១គាត់មិនបានយល់ស្រប ជាមួយផែនការ និងអំពើរបស់ពួកគេនេះទេ។ គាត់មកពីក្រុងអើរីម៉ាថេ ជាក្រុងមួយនៃស្រុកយូដា គាត់ជាអ្នកដែលកំពុងរង់ចាំនគរព្រះជាម្ចាស់ ៥២គាត់បានចូលទៅជួបលោកពីឡាត់ សុំយកសពព្រះយេស៊ូ។ ៥៣កាលគាត់ដាក់សពចុះហើយ ក៏រុំនឹងសំពត់ទេសឯក ហើយបានបញ្ចុះសពនោះនៅក្នុងផ្នូរ ដែលដាប់ទៅក្នុងថ្ម ជាកន្លែង ដែលមិនទាន់បានបញ្ចុះសពណានៅឡើយ។ ៥៤ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃរៀបចំ ហើយថ្ងៃសប្ប័ទ បានខិតជិតមកដល់ ៥៥ឯពួកស្រ្តី ដែលចេញមកពីស្រុកកាលីឡេជាមួយព្រះអង្គ បានដើរតាមទៅមើលផ្នូរ និងរបៀបដែលគេដាក់សពរបស់ព្រះអង្គ។ ៥៦កាលបានត្រលប់មកវិញ ពួកគេក៏រៀបចំគ្រឿងក្រអូប និងប្រេងក្រអូប ហើយបានសម្រាកនៅថ្ងៃសប្ប័ទតាមបញ្ញត្ដិ។