KCB - ម៉ាថាយ ១២


ម៉ាថាយ ១២

ព្រះយេស៊ូជា​ម្ចាស់លើ​​ថ្ងៃសប្ប័ទ​

១២នៅ​គ្រា​​នោះ​​ ព្រះយេស៊ូ​​​ បាន​យាង​កាត់​ វាលស្រែ​នៅ​​ថ្ងៃសប្ប័ទ ពេល​នោះ​ ​ពួក​សិស្ស​របស់ព្រះអង្គ​​ឃ្លាន ​ពួកគេក៏​​ចាប់​ផ្តើម​បូត​កួរស្រូវ​មក​​បរិភោគ។​ ពេល​ពួក​អ្នក​​ខាង​គណៈ​ផារិស៊ី​ឃើញដូច្នេះ ក៏​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖ «មើល៍ ពួក​សិស្ស​របស់លោក​​កំពុង​ធ្វើ​អ្វី​ ដែល​វិន័យ​បាន​ហាម​នៅ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ» ប៉ុន្ដែ ​ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា​៖ «តើ​អ្នក​រាល់គ្នា​​មិនដែល​​បាន​អាន​អំពី​អ្វី​ ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​ និង​គូកន​​​របស់​​ស្តេច​បាន​​ធ្វើ​ នៅពេល​ដែល​ស្ដេច​​ឃ្លាន​​ទេឬ​? គឺ​ស្ដេច​​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ដំណាក់​​​ព្រះជាម្ចាស់​ ហើយ​​បរិភោគ ​នំបុ័ង​តាំង​ថ្វាយ​​​ព្រះជាម្ចាស់​ដែល​វិន័យ​មិន​​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ស្ដេច និងគូ​កន​​បរិភោគឡើយ​ លើក​លែងតែ​សង្ឃ​ប៉ុណ្ណោះ។​ តើ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​បាន​អាន​គម្ពីរវិន័យ​ទេឬ​? គឺ​​នៅ​ថ្ងៃសប្ប័ទសង្ឃ​ក្នុងព្រះ​វិហារ​ ដែល​បំពាន​​វិន័យ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទគ្មានទោសទេ​ ប៉ុន្ដែ ខ្ញុំ​បា្រប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា ម្នាក់ដែល​វិសេស​ជាង​ព្រះ​​វិហារ គឺ​​នៅ​​ទីនេះ​ស្រាប់​ហើយ។ ប៉ុន្ដែ បើ​អ្នក​រាល់គ្នា​យល់​អត្ថន័យ ​​នៃ​​សេចក្ដី​​ថា ​យើង​ចង់​បាន​សេចក្ដី​មេត្ដា មិនមែន​យញ្ញបូជា​ទេ​ នោះ​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​មិន​ថ្កោល​ទោស​​​អ្នក​គ្មាន​ទោស​ទេ​ ដ្បិត​​កូន​មនុស្ស​ជា​​ម្ចាស់​លើ​ថ្ងៃសប្ប័ទ»

ព្រះយេស៊ូប្រោស​បុរស​​ស្វិត​ដៃ​​នៅ​ ថ្ងៃសប្ប័ទ

ព្រះអង្គក៏​យាងចេញ​ពី​ទី​នោះ​ ហើយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ​ របស់ពួកគេ។​ ១០ពេល​​​នោះ ​​មាន​​បុរស​ម្នាក់ស្វិត​ដៃម្ខាង​​​នៅ​ទី​នោះ ហើយ​គេ​​បាន​ទូល​​សួរ​ព្រះ​អង្គ​​ថា​៖ «តើ​វិន័យ​​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ប្រោស​មនុស្ស​នៅ​​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ​​ដែរ​ឬទេ​?» គេ​​សួរ​​បែប​​នេះ ​ គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​​អាច​​ចោទ​​ប្រកាន់​ព្រះអង្គ​បាន។ ១១ប៉ុន្ដែ​ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា​៖ «បើ​​មនុស្ស​​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​អ្នករាល់គ្នា​មាន​ចៀម​មួយ​ក្បាល ហើយ​ចៀមនោះ ​ធ្លាក់​ក្នុង​រណ្ដៅ​នៅ​ថ្ងៃសប្ប័ទ​ តើ​អ្នក​នោះ​​មិន​ស្រង់​វា​ចេញ​ពី​រណ្ដៅ​នោះ​ទេឬ​?​ ១២ឯ​មនុស្ស​មាន​តម្លៃ​លើស​ចៀម​មួយ​ក្បាល​ទៅ​ទៀត​ ហេតុនេះ​វិន័យ​អនុញ្ញាត​ឲ្យធ្វើ​អំពើ​ល្អ ​នៅ​ថ្ងៃសប្ប័ទ»​១៣បន្ទាប់​​មក ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​បុរស​នោះ​ថា៖ «ចូរ​លាត​ដៃ​អ្នក​ចុះ​!» គាត់​ក៏​លាត​ដៃ ហើយ​ដៃនោះក៏បាន​ជា​ដូច​ដៃ​ម្ខាង​ទៀត។ ១៤ពួក​អ្នក​ខាង​គណៈ​ផារិស៊ី​​បាន​​ចេញ​ទៅ​ ហើយ​​​ពិគ្រោះ​គ្នាដើម្បី​រក​​វិធី​​សម្លាប់​​ព្រះអង្គ។​

ព្រះយេស៊ូជា​អ្នកបម្រើ​​ព្រះជាម្ចាស់​

១៥​កាល​​ព្រះយេស៊ូ​ជ្រាប​​ពីការនេះ​ ក៏​យាង​ចេញ​​ពីទីនោះ ហើយ​មាន​​បណ្ដាជនច្រើន​កុះករ​ បាន​ដើរតាម​ព្រះអង្គ។​​ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រោស​ពួក​គេ ​ទាំង​អស់​គ្នា​ឲ្យបាន​ជា​ ១៦ហើយ​ព្រះអង្គ​បាន​ហាម​​ពួក​គេ​​មិនឲ្យនិយាយ​ប្រាប់​គេ​ថា ព្រះអង្គ​ជា​អ្នក​ណាទេ​ ១៧ដើម្បី​ឲ្យសម្រេច​​សេចក្ដី​ដែល​បាន​ថ្លែង​ទុក​ តាម​រយៈ​លោក​​អេសាយជា​អ្នក​នាំ​ព្រះបន្ទូល​​ថា៖ ១៨«មើល៍​ អ្នកបម្រើ​​ដែល​យើង​ជ្រើស​រើស ជា​អ្នក​​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​​ដែល​​យើង​​ពេញចិត្ដ យើង​នឹង​ដាក់​វិញ្ញាណ​យើង​សណ្ឋិត​​លើ​​ព្រះអង្គ​ ហើយ​ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រកាស​យុត្ដិធម៌​ ដល់​ជន​ជាតិ​នានា​​១៩ព្រះអង្គ​មិន​ឈ្លោះ​ប្រកែក​ ឬ​ស្រែក​ក្ដែង​​ៗ​ទេ ហើយ​គ្មាន​​អ្នកណា​ម្នាក់​ឮ​សម្រែក​​ព្រះអង្គ ​នៅ​តាម​​ផ្លូវ​ឡើយ ២០ព្រះអង្គ​មិន​កាច់​ដើមត្រែង​ណា​ ដែល​ហៀប​នឹង​បាក់​ ហើយ​ក៏​មិន​ពន្លត់​ប្រឆេះ​ណា​ដែល​នៅ​ហុយ​​ដែរ​​ រហូត​ដល់​​ព្រះអង្គ​នាំ​​​យុត្ដិ​ធម៌​ឲ្យមាន​ជ័យជម្នះ​ ២១ហើយ​គ្រប់​ជន​ជាតិ​ នឹង​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះនាម​ព្រះអង្គ​»។​

មេដឹក​នាំ​សាសនា​ហៅ​ព្រះយេស៊ូថា​ មេអា​រក្ស​

២២បន្ទាប់មក ​គេ​បាន​នាំ​មនុស្ស​ខ្វាក់​ភ្នែក​ ហើយ​គ ដោយសារ​តែ​​មានអារក្ស​ចូល​ មក​ឯ​ព្រះអង្គ រួច​ព្រះអង្គ​បាន​​ប្រោស​គាត់​ឲ្យជា។ ​ដូច្នេះ​គាត់ក៏​​និយាយ​រួច​ ហើយ​មើលឃើញ​បានផង។ ​២៣បណ្តាជន​ទាំង​អស់​ បាន​នឹក​​អស្ចារ្យ​​​ ហើយ​និយាយ​ថា៖ «តើ​​លោក​​នេះ​ ជា​​ពូជ​ពង្ស​​ស្ដេច​​ដាវីឌ​មែន​ឬ​?» ២៤ប៉ុន្ដែ​ ពេល​ពួក​អ្នក​ខាង​គណៈ​ផារិស៊ី​​ ស្តាប់​ឮ ក៏​​និយាយ​ថា៖ «អ្នក​​នេះ​បណ្ដេញ​ពួក​អារក្ស​​បាន​ដូច្នេះ​​ គឺ​ដោយ​សារ​បេលសេប៊ូល​​ ជា​មេ​អារក្ស​​ទេ​​តើ»។ ​២៥ប៉ុន្ដែ ​ពេល​ព្រះយេស៊ូ​ដឹង​​ពី​គំនិត​គេ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​​ទៅ​គេ​ថា៖ «នគរ​ណា​បែកបាក់​គ្នា​ នោះ​វិនាសហើយ ហើយ​ក្រុង ឬ​គ្រួសារ​​​ណា​បែកបាក់​គ្នា​ នោះ​មិន​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​​ទេ ​២៦បើ​អារក្សសាតាំង​បណ្ដេញ​អារក្សសាតាំង​​ នោះ​ពួកវា​បែកបាក់​គ្នា​ហើយ តើ​នគរ​របស់​ពួកវា​នៅស្ថិតស្ថេរ​​យ៉ាង​ដូចម្តេច​ទៅ​?​ ២៧ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​បណ្ដេញ​ពួក​អារក្ស​​ ដោយសារ​អារក្ស​បេលសេប៊ូល​មែន​ តើ​កូនចៅ​​របស់​អ្នករាល់គ្នា​បណ្ដេញ​ពួកវា​ ​ដោយ​សារ​​អ្នកណា? ដូច្នេះពួកគេ​​ត្រលប់ជា​ចៅក្រម​របស់​អ្នករាល់គ្នា។​ ​២៨ប៉ុន្ដែ​បើ​ខ្ញុំ​បណ្ដេញ​ពួក​អារក្ស​​ ដោយ​សារ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​របស់​​ព្រះជាម្ចាស់​ នោះ​នគរ​ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​មក​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។​ ២៩តើ​អ្នកណា​អាច​ចូលទៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​មនុស្ស​ខ្លាំង ហើយ​ប្លន់យក​​ទ្រព្យរបស់​ពី​ផ្ទះ​គាត់​ បាន​យ៉ាងដូចម្ដេច​? លើក​លែង​តែ​ចង​មនុស្ស​ខ្លាំង​នោះ​ជាមុនសិន​ ទើប​អាច​​ប្លន់​ផ្ទះ​គាត់​បាន។​ ៣០អ្នក​ដែល​មិន​នៅ​ខាង​​ខ្ញុំ អ្នក​នោះ​ប្រឆាំង​នឹង​ខ្ញុំ អ្នក​ដែល​មិន​ប្រមូល​ជាមួយ​ខ្ញុំ អ្នកនោះ​កម្ចាត់កម្ចាយហើយ។​

៣១ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បា្រប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថាមនុស្ស​នឹង​​ទទួល​បាន ​ការ​លើកលែង​ទោស​​​ចំពោះ​​គ្រប់​ទាំង​បាប​ និង​ពាក្យ​​ប្រមាថ​ព្រះ​ជាម្ចាស់ ​​ប៉ុន្ដែ​ពាក្យ​ប្រមាថ​ដល់​ព្រះ​វិញ្ញាណ​​ នឹង​មិន​បាន​ទទួល​ការ​លើកលែង​ទោស​ទេ​ ៣២ហើយ​អ្នក​ណា​​ពោល​ពាក្យ​ទាស់​នឹង​កូន​មនុស្ស​​ អាច​​លើកលែង​ទោស​ឲ្យ​​បាន​ ​ប៉ុន្ដែ​អ្នកណា​​ពោល​ពាក្យ​ទាស់​នឹង​ព្រះ​វិញ្ញាណ​​បរិសុទ្ធ​ នោះ​​មិនអាច​​​លើកលែង​ទោស​ឲ្យ​បាន​​ទេ ទាំង​នៅ​​ជំនាន់​នេះ និងនៅ​ជំនាន់​​ដែល​​នឹង​មក​ដល់។​

ព្រះយេស៊ូបង្រៀន​អំពីការ​សំគាល់​​ ផល​ផ្លែ​

៣៣​​​ដាំ​ដើមឈើ​ល្អ​ ផ្លែ​របស់វា​ក៏​​ល្អ​​ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ​ ដាំ​​​ដើមឈើ​មិន​​​ល្អ​ ផ្លែ​របស់វា​​ក៏​មិនល្អ​ដែរ​​ ដ្បិត​គេ​ស្គាល់​ដើមឈើ​ដោយសារ​ផ្លែ​របស់វា។​ ៣៤ឱ ​ពូជ​​ពស់វែក​​អើយ! អ្នករាល់គ្នា​ជា​​មនុស្ស​​អាក្រក់​​ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​​ឲ្យ​អ្នក​រាល់គ្នា ​​អាច​​ពោល​​សេចក្ដី​ល្អ​​បាន​​? ដ្បិត​មាត់​និយាយ​តាម តែ​​សេចក្តី​ហូរហៀរ​​នៃ​ចិត្ត។​ ៣៥មនុស្ស​ល្អ​​ បញ្ចេញ​សេចក្តីល្អ​​ពី​​កំណប់​​​ល្អ​​ក្នុង​​ចិត្ត​របស់ខ្លួន​ ឯ​មនុស្ស​​ឤក្រក់​ក៏​បញ្ចេញ ​​សេចក្ដី​អាក្រក់ ​​ពី​កំណប់​​អាក្រក់​ក្នុង​​ចិត្ត​របស់ខ្លួន​ដែរ។ ៣៦តែ​ខ្ញុំ​បា្រប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​ នៅ​ថ្ងៃ​ជំនុំជម្រះ​​ មនុស្ស​​នឹង​រៀបរាប់​​​​​​​អំពីពាក្យឥត​ប្រយោជន៍​​ទាំង​អស់ ​​​​ដែល​​គេ​បាន​​និយាយ​ ​៣៧ព្រោះ​​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​រាប់​​ជា​​សុចរិត​ ដោយ​សារ​ពាក្យ​សំដី​របស់​ខ្លួន ហើយ​​ក៏​​នឹង​​ត្រូវ​​ជាប់​​ទោស​ដោយ​សារ​ពាក្យ​សំដី​របស់ខ្លួន​​ដែរ»។​

ព្រះយេស៊ូផ្ដល់​ទីសំគាល់​អំពី លោកយ៉ូណាស​

៣៨បន្ទាប់​មក ពួក​គ្រូវិន័យ​ និង​ពួក​អ្នក​ខាង​គណៈ​ផារិស៊ី​​ខ្លះ ​បាន​ទូល​​ថា៖ «លោក​គ្រូ យើង​ចង់​ឃើញ​ទីសំគាល់​មួយ​ពី​លោក»​​ ៣៩ប៉ុន្ដែ ​ព្រះ​យេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ «ជំនាន់​មនុស្ស​ដ៏​​​​ឤក្រក់​ និង​ផិតក្បត់​ស្វែងរក​ទីសំគាល់​​ ប៉ុន្តែ​ គ្មាន​ទីសំគាល់​​ណា​ប្រទាន​ឲ្យ មនុស្សជំនាន់នេះ​ទេ​ ក្រៅ​ពី​ទីសំគា​ល់​​លោក​យ៉ូណាស​ ជា​អ្នក​នាំ​ព្រះបន្ទូល​ ៤០ដ្បិត​លោក​យ៉ូណាស​បាន​នៅក្នុង​ពោះ​ត្រីដ៏​ធំ​បី​ថ្ងៃ​បី​យប់​យ៉ាងណា​ កូន​មនុស្ស​នឹង​​នៅ​ក្នុង​ដី​បី​ថ្ងៃ​បី​យប់​​យ៉ាងនោះដែរ។​ ៤១នៅ​គ្រា​ជំនុំជម្រះ​ អ្នក​ក្រុង​នីនីវេ​​នឹង​ក្រោក​ឈរ​ឡើង​ ជាមួយ​មនុស្ស​ជំនាន់​នេះ​ រួច​ដាក់ទោស​ដល់​ជំនាន់នេះ ព្រោះ​ពួកគេ​បាន​ប្រែចិត្ត នៅ​ពេល​ឮ​សេចក្ដី​ប្រកាស​របស់​លោក​​យ៉ូណាស ប៉ុន្ដែ​មើល៍ ម្នាក់​​ ដែល​វិសេសជាង​លោក​យ៉ូណាស ​​ គឺ​នៅ​ទីនេះ​ស្រាប់​ហើយ។​ ៤២នៅ​គ្រា​ជំនុំជម្រះ​​ ម្ចាស់​ក្សត្រី​​ភាគខាងត្បូង​នឹង​ក្រោក​ឡើង​​ ជាមួយ​មនុស្ស​ជំនាន់​នេះ រួច​ដាក់​ទោស​ដល់​ជំនាន់នេះ​ ដ្បិត​ព្រះនាង​បាន​មក​ពី​ចុងបំផុត​នៃ​ផែនដី​ ដើម្បី​ស្ដាប់​​បា្រជ្ញា​របស់​ស្តេច​សាឡូម៉ូន ​ប៉ុន្តែ​ មើល៍ ម្នាក់​ដែល​​វិសេសជាង​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ គឺ​នៅ​ទីនេះ​​ស្រាប់​ហើយ។​​

៤៣ពេល​វិញ្ញាណ​ឤក្រក់​​ ចេញ​ពី​មនុស្ស​ម្នាក់ វា​ក៏​ទៅ​ស្វែងរក​កន្លែងសម្រាក​​នៅ​ទី​ហួត​ហែង​​ ប៉ុន្តែ​រក​មិន​បាន​ ៤៤នោះ​វា​និយាយ​​ថា អញ​នឹង​ត្រលប់​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​អញ​ ដែល​អញ​បាន​ចេញ​មក​នោះ​វិញ។​ ពេល​មក​ដល់​វា​​ក៏​ឃើញ​ថា​​នៅ​ទំនេរ ទាំង​បោស​ស្អាត និងមាន​របៀប​ផង​​ ៤៥នោះ​វា​ក៏​ទៅ​​នាំ​វិញ្ញាណ​ប្រាំពីរ​ទៀត​​ ដែល​ឤក្រក់ជាង​វា​ចូលទៅ​នៅ​ទីនោះ ដូច្នេះ​​ ស្ថានភាព​ក្រោយ​របស់​មនុស្ស​នេះ​ នឹង​ឤក្រក់​ជាង​មុនទៅទៀត​ ហើយ​​មនុស្ស​​​ជំនាន់​ដ៏​​ឤក្រក់​នេះក៏​ដូច្នោះ​​ដែរ»​។​

បង​ប្អូន​ពិត​ប្រាកដ​របស់ព្រះយេស៊ូ

៤៦កាល​​កំពុង​មានបន្ទូល​នឹង​បណ្តាជន​នៅ​ឡើយ នោះ​ម្ដាយ​ និងបង​ប្អូន​របស់​ព្រះយេស៊ូ​បាន​ឈរ​នៅខាងក្រៅ​ ចង់​និយាយ​ជាមួយ​នឹង​​ព្រះអង្គ។​ ៤៧មាន​ម្នាក់​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖ «មើល៍ ម្តាយ​និងបងប្អូន​​របស់លោក​ឈរ​នៅខាងក្រៅ ​ចង់​និយាយ​ជាមួយ​នឹងលោក» ​៤៨ប៉ុន្ដែព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​ទៅ​អ្នក ​ដែល​បាន​​ទូល​ព្រះអង្គ​នោះ​ថា៖​ «តើ​​នរណា​ជា​​ម្តាយ និងជា​បង​ប្អូន​របស់​ខ្ញុំ?»​ ៤៩រួច​ហើយ​ព្រះ​អង្គ​​ក៏​មានបន្ទូល​ ទាំង​លាត​​​ព្រះហស្ដ​​​ ​​ទៅ​ពួក​សិស្សរបស់​​ព្រះអង្គ​ថា៖ «អ្នក​ទាំង​នេះ​​ហើយ​​ជា​ម្តាយ និងជា​​បងប្អូន​របស់​ខ្ញុំ​​ ៥០ដ្បិត​អ្នកណា​​ដែល​ធ្វើតាម​បំណង​​របស់ព្រះវរបិតា​​ខ្ញុំ​ ដែល​​គង់​នៅ​​ស្ថានសួគ៌​ អ្នកនោះហើយ ជា​​បងប្អូន​ប្រុស​ស្រី និងជា​​ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ»។​

ម៉ាថាយ ១២