KCB - រ៉ូម ២


រ៉ូម ២

ព្រះជាម្ចាស់កាត់ទោសបាប

ដូច្នេះ​ហើយ ឱ អ្នក​គ្រប់គ្នា​​ដែល​ថ្កោល​ទោស​គេ​អើយ!​​ អ្នក​គ្មាន​សេចក្ដី​ដោះសា​សម្រាប់​ខ្លួន​ទេ​ ដ្បិត​ពេល​អ្នក​ថ្កោល​ទោស​គេ អ្នក​ក៏​កំពុង​កាត់ទោស​ខ្លួនឯង​ដែរ ព្រោះ​អ្នក​ផ្ទាល់​ដែល​កំពុង​ថ្កោលទោសគេ​​​ ក៏​ប្រព្រឹត្ត​ដូចគ្នា​ដែរ​ ហើយ​យើង​ដឹង​ថា ព្រះជាម្ចាស់​នឹង​ជំនុំជម្រះ​អស់​អ្នក ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​បែបនេះ​ទៅ​តាម​សេចក្ដី​ពិត‍។ ឱ​ មនុស្ស​ដែល​ថ្កោលទោស​ពួក​អ្នក​ ដែលបាន​​ប្រព្រឹត្ត​​ដូច្នេះ ហើយ​ខ្លួនឯង​ក៏​ប្រព្រឹត្ត​ដូចគ្នា​អើយ!​ តើ​អ្នក​ស្មាន​ថា នឹង​រួច​ខ្លួន​ផុត​ពី​ការ​​ជំនុំជម្រះ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​ឬ​?​ ឬ​មួយ​ អ្នក​កំពុង​មើល​ងាយ​សេចក្ដី​សប្បុរស​ សេចក្ដី​អត់​ឱន និង​សេចក្ដី​អត់ធ្មត់​ដ៏​បរិបូររបស់​ព្រះអង្គ​ ទាំង​មិន​ដឹង​ថា​ សេចក្ដី​សប្បុរស​​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​នាំ​អ្នក​ឲ្យ​ប្រែចិត្ត​ទេ​ឬ?​

ដោយសារ​អ្នក​មាន​ចិត្ដ​រឹងរូស មិន​ប្រែចិត្ត នោះ​អ្នក​កំពុង​សន្សំ​សេចក្ដី​ក្រោធ​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​នៅ​ថ្ងៃ ​​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ក្រោធ និង​ការ​ជំនុំជម្រះដ៏​សុចរិត​ ដែល​ព្រះអង្គ​នឹង​សង​ដល់​មនុស្ស​ម្នាក់ៗ​តាម​ការ​ប្រព្រឹត្ដិ​របស់​គេ។​ ​រីឯ​​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​ ដោយ​មាន​ការ​ស៊ូទ្រាំ ទាំង​ស្វែង​រក​សេចក្ដី​រុងរឿង កិត្ដិយស និង​ភាព​មិន​ពុក​រលួយ​ នោះ​នឹង​បាន​ជីវិត​អស់កល្ប​ជានិច្ច​ រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ដ​អាត្មា​និយម ​មិន​ស្ដាប់​តាម​សេចក្ដី​ពិត តែបែរ​ជា​ស្ដាប់​តាម​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត នោះ​នឹង​បាន​សេចក្ដី​ក្រោធ‍ និង​ការ​ដាក់​ទោស​វិញ។ ​​​គ្រប់​ព្រលឹង​មនុស្ស ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់នឹង​មានសេចក្ដី​វេទនា និង​សេចក្ដី​ទុក្ខព្រួយ មុន​ដំបូង​ជនជាតិ​យូដា បន្ទាប់​មក​​ជនជាតិ​ក្រេក​​ ១០ប៉ុន្ដែ​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រពឹ្រត្ដ​ល្អ នោះ​នឹង​បាន​សេចក្ដី​រុងរឿង កិត្ដិយស និង​សេចក្ដី​សុខសាន្ដ មុន​ដំបូង​ជនជាតិ​យូដា បន្ទាប់មក​ជនជាតិ​ក្រេក។​ ១១ដ្បិត​ព្រះជាម្ចាស់ មិន​មាន​សេចក្ដី​លំអៀង​​ឡើយ‍។​

១២ចំពោះ​អស់​អ្នក ដែល​​គ្មាន​គម្ពីរ​​វិន័យធ្វើ​បាប​ នោះ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ដោយ​គ្មាន​គម្ពីរ​​វិន័យដែរ រីឯ​​អស់​អ្នក​ដែល​នៅ​ក្រោម​​គម្ពីរ​វិន័យ​​ធ្វើ​បាប​ នោះ​នឹង​ត្រូវ​ជំនុំជម្រះតាម​គម្ពីរ​វិន័យ​​ដែរ​ ១៣ដ្បិត​អ្នក​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​រាប់ជា​សុចរិត មិន​មែន​ជា​អ្នក‍ឮ​គម្ពីរ​វិន័យ​​ទេ តែ​​ជា​អ្នក​ធ្វើ​តាម​គម្ពីរ​វិន័យវិញ‍។ ១៤នៅពេល​សាសន៍ដទៃ​​ ដែល​គ្មាន​គម្ពីរ​វិន័យ​បាន​ធ្វើ​តាម​សេចក្ដី​នៅ​ក្នុង​ក្រឹត្យវិន័យដោយ​ឯក​ឯង​ នោះ​​​គេ​ជា​ក្រឹត្យវិន័យ​​សម្រាប់​ខ្លួនគេ​ហើយ ទោះ​បី​គ្មាន​គម្ពីរ​វិន័យក៏ដោយ​ ១៥ព្រោះ​គេ​បាន​បង្ហាញ​ពី​កិច្ចការ​របស់​​គម្ពីរ​វិន័យ ដែល​បាន​កត់​ទុក​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​គេ ហើយ​មនសិការ​របស់​គេ​ក៏​ធ្វើ​បន្ទាល់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ដ ទាំង​មាន​ការ​ចោទ​ប្រកាន់ ឬ​ដោះសានៅ​ក្នុង​គំនិត​របស់​គេ​ ១៦នៅ​ថ្ងៃ​មួយព្រះជាម្ចាស់​​នឹង​ជំនុំជម្រះ​ សេចក្ដី​លាក់​កំបាំង​ទាំង​ឡាយ​​របស់​មនុស្ស តាមរយៈ​ព្រះគ្រិស្ដ​យេស៊ូ ដែល​ស្រប​តាម​ដំណឹង​ល្អ​របស់​ខ្ញុំ‍។​

ជនជាតិយូដា និងក្រឹត្យវិន័យ

១៧បើ​អ្នក​មាន​ឈ្មោះ​ ជា​ជនជាតិ​យូដា ដែល​ពឹង​លើ​គម្ពីរ​វិន័យអួត​អំពី​ ព្រះជាម្ចាស់ ១៨ស្គាល់​បំណង​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ ដឹង​ការ​ខុស​ត្រូវ​ដោយ​បាន​រៀន​ពី​គម្ពីរវិន័យ​​ ១៩ហើយ​ជឿ​ជាក់​​ថា​ខ្លួន​ជា​អ្នក​នាំផ្លូវ​មនុស្ស​ខ្វាក់ ជា​ពន្លឺ​សម្រាប់​អ្នក​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ងងឹត​ ២០ជា​អ្នក​ទូន្មាន​មនុស្ស​ល្ងង់ ហើយ​ជា​គ្រូ​របស់​ក្មេងៗ ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​មាន​ចំណេះ​ដឹង​គ្រប់​វិស័យ​​ និង​សេចក្ដី​ពិត​នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ​វិន័យ។​ ២១អ្នក​បង្រៀន​អ្នក​ដទៃបាន​ ហេតុ​អ្វី​ក៏​មិន​បង្រៀន​ខ្លួនឯង​ផង? អ្នក​ប្រកាស​ប្រាប់​គេ​មិន​ឲ្យ​លួច ហេតុអ្វី​ក៏​អ្នក​លួច​?​ ២២អ្នក​ប្រាប់​គេ​មិន​ឲ្យ​ផិតក្បត់ ហេតុអ្វី​ក៏​អ្នក​ផិតក្បត់​? អ្នក​ស្អប់​ខ្ពើម​រូបព្រះ ហេតុអ្វី​ក៏​អ្នក​ប្លន់​ព្រះវិហារ​?​ ២៣អ្នក​អួត​អំពី​គម្ពីរ​វិន័យ ហេតុអ្វី​ក៏​អ្នក​បង្អាប់​ព្រះជាម្ចាស់​ ដោយ​ល្មើស​នឹង​គម្ពីរ​វិន័យ‍?​ ២៤ដូច​មាន​សេចក្ដី​​ចែង​ទុក​ស្រាប់គឺ​ «ព្រះនាម​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ ​ត្រូវ​បាន​ប្រមាថ​នៅក្នុង​ចំណោម​ជនជាតិ​​នានា ​ដោយ​ព្រោះ​អ្នករាល់គ្នា‍»។​

២៥ការ​កាត់ស្បែក​​ ពិត​ជា​មាន​ប្រយោជន៍ បើ​អ្នក​ធ្វើ​តាម​គម្ពីរ​វិន័យ​ ប៉ុន្ដែ​បើ​អ្នក​ល្មើស​គម្ពីរ​​វិន័យវិញ ការ​កាត់ស្បែក​របស់​អ្នក​ក្លាយ​ដូចជា ​មិន​កាត់ស្បែក​​ ២៦ផ្ទុយទៅវិញ បើ​មនុស្ស​មិន​កាត់ស្បែក​ កាន់​តាម​បញ្ញត្ដិ​​របស់​គម្ពីរ​វិន័យ តើ​ការ​មិន​កាត់ស្បែក​​របស់​គេ ​ មិន​ចាត់​ទុក​ជា​ការ​កាត់ស្បែក​​ទេ​ឬ​?​ ២៧ឯ​​អ្នក​មិន​កាត់ស្បែក​​ខាង​រូបកាយ ហើយ​ធ្វើតាម​គម្ពីរ​វិន័យ​​​ គេ​នឹង​​ជំនុំជម្រះ​អ្នក ដែល​មាន​គម្ពីរ​​វិន័យ​សរសេរ​​​ទុក​​ និង​ការ​កាត់​ស្បែក​ ហើយ​នៅតែ​ល្មើសនឹង​​គម្ពីរ​វិន័យ‍។​

២៨​ជនជាតិ​យូដា​មិន​សំដៅ​លើ​អាការៈខាងក្រៅ​ទេ ហើយ​ការ​កាត់ស្បែក​​​ក៏​មិន​សំដៅ​លើ​ សាច់​ឈាម​​ខាង​ក្រៅ​ដែរ​​ ២៩ផ្ទុយទៅវិញ ជនជាតិ​យូដា​ពិត​ប្រាកដ​គឺ​ខាង​ក្នុងចិត្ដ​ឯ​ណោះវិញ ហើយ​ការ​កាត់ស្បែក​​ពិត​ប្រាកដ​ ជា​ការ​កាត់​ស្បែក​ចិត្ដ​ ដោយសារ​ព្រះវិញ្ញាណ មិន​មែន​ដោយ​សារ​​អក្សរ​​ទេ ឯ​ការ​សរសើរ​របស់​គេ​ មិន​​មក​ពី​មនុស្ស​ឡើយ គឺ​​មក​ពី​ព្រះជាម្ចាស់។

រ៉ូម ២