KCB - ម៉ាថាយ ១៨


ម៉ាថាយ ១៨

ពួក​សិស្ស​ចង់​​ដឹង​ថា អ្នកណា​ធំជាង​គេ​បំផុត

១៨នៅ​គ្រា​​នោះ ​ពួក​សិស្ស​បាន​ចូល​មក​ជិត​​ព្រះ​យេស៊ូទូល​ថា​៖ «ដូច្នេះ​​ តើ​​អ្នក​​ធំ​ជាង​គេ​​ក្នុង​នគរ​ស្ថានសួគ៌ជា​​នរណា​?»​ ព្រះអង្គ​ក៏​​ហៅ​ក្មេង​ម្នាក់ ហើយ​ដាក់​ក្មេង​នោះ​នៅ​ចំ​កណ្តាល​ពួក​គេ​​ រួច​​មាន​បន្ទូល​ថា​៖ «ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​បា្រកដ​ថា ដរាប​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ប្រែ​ចិត្ដ​ និងត្រលប់​​​ដូច​ជា​កូន​ក្មេង​ទេ​នោះ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​អាច​ចូល​ទៅ​​ក្នុង​​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​​ បាន​ជា​ដាច់​ខាត​​ ដូច្នេះ អ្នក​ណា​បន្ទាប​ខ្លួន​ដូច​ក្មេង​នេះ អ្នក​នោះ​ជា​​​អ្នក​​ធំ​ជាង​គេ​នៅ​ក្នុង​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​ ហើយ​បើ​អ្នក​ណា​ទទួល​ក្មេង​ម្នាក់​ដូច​ក្មេង​​​នេះ​ក្នុង​​ឈ្មោះ​​​ខ្ញុំ នោះ​គឺ​​ទទួល​ខ្ញុំ​ហើយ​​ ប៉ុន្ដែ​ បើ​​អ្នក​ណា​បណ្ដាល​ឲ្យអ្នក​​តូច​តាច​​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​​​ដែលជឿ​ខ្ញុំ​ទាំង​នេះ​ ជំពប់​ដួល​ នោះ​​ស៊ូ​ឲ្យ​គេ​យក​ថ្ម​ត្បាល់​កិន​ដោយ​​សត្វ​លា​មក​ចង​នឹង​ក​ របស់អ្នក​នោះ​​ ហើយ​​​​ពន្លិច​​ទៅ​ក្នុង​បាត​សមុទ្រ​​ នោះ​​ប្រសើរ​ជាង​ វេទនា​ដល់​មនុស្ស​លោក​ ដោយ​ព្រោះ​តែ​សេចក្តី​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យជំពប់​ដួល​ ដ្បិត​​សេចក្តី​នោះ​​ត្រូវ​តែ​កើត​មាន​ ប៉ុន្តែ​​​វេទនា​​ដល់​មនុស្ស​ណា​ ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើត​មាន​សេចក្ដី​នោះ​ ប្រសិន​បើ​ដៃ​ ឬជើង​របស់​អ្នក​បណ្ដាល​​ឲ្យអ្នក​ជំពប់​ដួល​ ចូរ​កាត់​វា​ចេញ​ ហើយ​​បោះ​​ចោល​​ទៅ​ ដ្បិត​​បើ​​អ្នក​ចូលទៅ​​ក្នុង​​ជីវិតអស់​កល្ប ​ដោយ​កំបុត​​ដៃ​ម្ខាង​ ឬកំបុត​​​ជើងម្ខាង​​ នោះ​​ប្រសើរ​ជាង​មាន​ដៃ​ពីរ ឬជើង​ពីរ​ ប៉ុន្ដែ​ត្រូវ​បោះ​ទៅ​​ក្នុង​ភ្លើង​ដែល​​ឆេះ​​អស់​កល្ប​​ជានិច្ច ​​ប្រសិន​បើ​ភ្នែក​របស់​អ្នក​ បណ្ដាល​ឲ្យអ្នក​ជំពប់ដួល​​ ចូរ​ខ្វេះ​វា​ចេញ​ពី​អ្នក​ ហើយ​បោះ​ចោល​​ទៅ​ ដ្បិត​​បើ​​អ្នក​ចូល​​ក្នុង​ជីវិតអស់​កល្ប ដោយ​មាន​តែ​ភ្នែក​ម្ខាង​ នោះ​​ប្រសើរ​ជាង​មាន​ភ្នែក​ទាំង​សង​ខាង​ ប៉ុន្ដែ​ត្រូវ​បោះ​​ទៅ​ក្នុង​​ភ្លើង​នរក។​

រឿង​ចៀមវង្វេង​

១០ចូរ​ប្រយ័ត្ន​ កុំ​មើល​ងាយ​អ្នក​​ណា​​ម្នាក់​ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​​តូច​តាច​ទាំង​នេះ​ឲ្យសោះ​ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា នៅ​ឯ​​ស្ថាន​សួគ៌​ ទេវតា​របស់​​ពួក​គេ​​តែងតែ​ឃើញ​​ព្រះភក្រ្ត​​ព្រះវរបិតា​របស់​ខ្ញុំ​ ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ជានិច្ច។​ ១១ដ្បិត​កូន​មនុស្ស​​បាន​មក​ ដើម្បី​សង្គ្រោះ​​អ្នក​ដែល​វង្វេង​ ១២តើ​អ្នករាល់គ្នា​គិត​​យ៉ាង​ដូចម្តេច​? បើ​បុរស​ម្នាក់​មាន​ចៀម​មួយរយ​ ហើយ​ចៀម​មួយ​វង្វេង​ចេញ​ពី​ហ្វូង​ តើ​គាត់​មិន​​ទុកចៀម​កៅសិប​ប្រាំបួន​នៅលើ​​ភ្នំ រួច​ទៅតាម​រក​ចៀម​មួយ​ដែល​​វង្វេង​នោះ​ទេ​ឬ​?​ ១៣ខ្ញុំ​ប្រាប់​​អ្នករាល់គ្នា​ជា​បា្រកដ​ថា បើ​គាត់​​​រក​ចៀមនោះ​ឃើញ​វិញ​ ​គាត់​ត្រេកអរ​ចំពោះ​ចៀមនោះ​ជាង​ចៀម​កៅសិប​ប្រាំ​បួន ​ដែល​មិន​វង្វេង​នោះ​ទៅ​​ទៀត។ ​១៤ព្រះវរបិតា​របស់​អ្នករាល់គ្នា ​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ​ ព្រះអង្គ​មិន​​ចង់​​ឲ្យ​អ្នក​​ណា​ម្នាក់​ ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​តូចតាច​​ទាំងនេះ​ ត្រូវ​​​​វិនាស​ឡើយ។

ព្រះយេស៊ូបង្រៀន​អំពីការ​កែលំអ បងប្អូន

១៥បើ​បងប្អូន​របស់​អ្នក​ ប្រព្រឹត្តបាប​ចំពោះ​​អ្នក​ ចូរ​ទៅ​ប្រាប់​​គាត់​​​អំពី​​កំហុស​​នោះ​ក្នុងពេល​ដែល​មាន​​តែ​​អ្នក និងគាត់​​​ប៉ុណ្ណោះ។​ បើ​គាត់​​​ស្តាប់​អ្នក អ្នក​នឹង​​ចំណេញ​​បាន​​បងប្អូន ​របស់​​អ្នក​​មកវិញ​ ១៦ប៉ុន្ដែ​បើ​គាត់​​​មិន​ព្រម​ស្តាប់​ ចូរ​អ្នក​នាំ​​​ម្នាក់ ឬពីរ​នាក់​ទៀត​ទៅ​ជា​មួយ​ ដើម្បី​ឲ្យមាន​សាក្សី​ពីរ​បី​នាក់​ បញ្ជាក់​ផ្ទាល់​មាត់ ​ពី​​ពាក្យ​សំដី​ទាំង​ឡាយ​​នោះ។​ ១៧បើ​គាត់​​មិនព្រមស្តាប់​អ្នក​ទាំងនោះ​ទៀត​ ចូរ​ប្រាប់​ដល់​ក្រុមជំនុំ​ ហើយ​បើ​គាត់​​​នៅ​តែ​មិន​​ព្រម​ស្តាប់​ក្រុមជំនុំ​ទៀត​​ ចូរ​ចាត់​​​ទុក​គាត់​ដូចជា​សាសន៍ដទៃ​ ឬអ្នកទារ​ពន្ធដារ​​​ចុះ។​ ១៨ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ជាបា្រកដ​ថា អ្វី​ក៏​ដោយដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចងនៅលើ​ផែនដី នោះ​នឹង​ត្រូវ​ចង​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ដែរ ហើយ​អ្វី​ក៏​ដោយ​ដែល​អ្នករាល់គ្នា​ស្រាយ​នៅលើ​ផែនដី នោះ​នឹង​ត្រូវ​ស្រាយ​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ដែរ​ ១៩ម្យ៉ាងទៀត​ ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ជាបា្រកដ​ថា បើ​ពីរ​នាក់​ក្នុង​ចំណោម​អ្នករាល់គ្នា​ ព្រមព្រៀង​គ្នា​អំពី​អ្វី​​​ក៏​ដោយ ​​ដែល​​ពួកគេ​នឹង​ទូល​សុំ​នៅលើ​ផែនដី​នេះ នោះ​ព្រះ​វរ​បិតា​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ នឹង​ឲ្យ​ពួក​គេ​​បាន​សម្រេច​​ជា​មិន​ខាន​​ ២០ដ្បិត​ទីណា​មាន​ពីរ​ ឬបី​នាក់​ជួបជុំគ្នា​នៅ​ក្នុង​ឈ្មោះ​​​ខ្ញុំ នោះ​ខ្ញុំ​ក៏​នៅ​​ទីនោះ​ក្នុង​ចំណោម​​ពួកគេ​ដែរ»

រឿង​បាវបម្រើ​ដែល​មិន​ចេះ​លើកលែង​ទោស​​

២១បន្ទាប់មក​លោក​ពេត្រុស​បាន​ចូលមកជិត​​ព្រះអង្គ​ ទូល​ថា​៖ «ព្រះអម្ចាស់​អើយ! បើ​បងប្អូន​​របស់​​ខ្ញុំ​​ប្រព្រឹត្តបាប​ចំពោះ​​​ខ្ញុំ​​ តើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​​លើក​លែង​ទោស​​ឲ្យ គាត់​​​ប៉ុន្មានដង​? រហូតដល់​ប្រាំពីរដង​ឬ?»​ ២២ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​​គាត់​​ថា​៖ «ខ្ញុំ​មិន​ប្រាប់​អ្នក​ថា ត្រឹម​តែ​​ប្រាំពីរដង​ទេ ប៉ុន្តែ​គឺ​​រហូត​​ដល់​ប្រាំពីរចិតសិបដង​វិញ។​ ២៣ហេតុនេះ​ នគរ​ស្ថានសួគ៌​ប្រៀបដូច​ជា ​​ស្ដេច​មួយ​អង្គ ដែល​ចង់​ទូទាត់​បញ្ជី​ជាមួយ​ពួក​​បាវ​បម្រើ​​ ២៤កាល​​​ស្តេច​ចាប់ផ្ដើម​ទូទាត់ នោះ​គេ​នាំ​កូនបំណុល​ម្នាក់ ​ដែល​​ជំពាក់​មួយ​ម៉ឺន​​ឋាឡាន់​​​មក ​២៥ប៉ុន្ដែ​ដោយ​ព្រោះ​អ្នកនោះ​គ្មាន​អ្វី​សង​ ស្តេច​ក៏​​បញ្ជា​ឲ្យ​លក់​គាត់​ និង​​ប្រពន្ធ​កូន​របស់​គាត់ ព្រមទាំង​អ្វីៗ​ដែល​គាត់​មាន​ ដើម្បី​សង​បំណុល​ ​២៦បាវបម្រើ​នោះ ​ក៏​ក្រាបថ្វាយ​បង្គំ​ស្តេច​ ទូល​​ថា​ សូម​មេត្តាអត់ឱន​ឲ្យខ្ញុំ​ផង​​​ ខ្ញុំ​​​នឹង​សង​អ្វីៗ​​ទាំង​អស់ ដល់​ព្រះអង្គ​វិញ។​​ ២៧ដោយ​មាន​សេចក្ដី​​អាណិតអាសូរ​ដល់​បាវ​បម្រើ​​នោះ ស្តេច​ក៏​លែង​គាត់ ព្រមទាំង​​លុប​ បំណុល​​ទាំង​ឡាយ​ចោល ​ទាំងអស់។​ ២៨​ពេល​បាវ​បម្រើ​នោះ​ចេញទៅ​ ក៏​​ជួប​នឹង​បាវបម្រើ​​ម្នាក់​ ជាគូកន​​ដែល​បាន​ជំពាក់​​គាត់ ​មួយ​រយ​​ឌេណារី​ គាត់​បាន​ចាប់​ច្របាច់​ក​​អ្នកនោះ​ ទាំង​និយាយ​ថា​​ សង​អ្វី​ដែល​ឯង​ជំពាក់​អញ​មក​!​​ ២៩បាវបម្រើ​ ជា​គូ​កន​​នោះ ​បាន​ក្រាបចុះ​​ ​អង្វរ​គាត់​ថា សូម​មេត្ដា​អត់ ឱនឲ្យ​​​​ខ្ញុំផង​ ខ្ញុំ​នឹង​សង​អ្នក​វិញ ៣០ប៉ុន្ដែ​​គាត់​មិន​ព្រម​ទេ បែរ​ជា​យក​អ្នកនោះ​ទៅ​ដាក់​គុករហូតដល់​សង​អ្វី​​ៗ​​ដែល​ជំពាក់​នោះ​អស់។ ​ ៣១នៅ​​ពេល​​​បាវបម្រើ​​​​ជា​គូកន​ផ្សេង​ទៀត​​ បាន​​ឃើញ​ហេតុការណ៍​​ដែល​​​កើត​ឡើង​​​ ​ក៏​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ជាខ្លាំង​ ហើយ​​​មក​រៀប​រាប់​ប្រាប់​​​​ស្តេច​អំពី​​ហេតុ​ការណ៍​​ទាំងអស់ ​ដែល​​បាន​កើត​ឡើង។​ ៣២​ស្តេច​ក៏​​ហៅ​អ្នកនោះ​មក​​ រួច​មាន​បន្ទូល​ទៅ​​គាត់​​ថា​​ នែ៎ បាវ​បម្រើ​​​អាក្រក់​អើយ​! ខ្ញុំបាន​លុប​បំណុល​ទាំង​ឡាយ​​របស់អ្នក​ចោល​ទាំងអស់​ ដោយព្រោះ​អ្នកបាន​​អង្វរ​ខ្ញុំ។ ​៣៣តើ​​​អ្នកក៏មិនគួរ​មេត្តា​ដល់​បាវ​បម្រើ​​ ជា​គូ​កន​​របស់​​អ្នក ​ដូច​ជា​យើង ​បាន​មេត្តា​ដល់​អ្នក​ដែរ​​​ទេ​ឬ? ៣៤ស្តេច​​ខឹង​​បាវបម្រើ​នោះ​ណាស់​ ​ក៏​​ប្រគល់​គាត់​ ឲ្យទៅ​អ្នកធ្វើ​ទារុណ​កម្ម​​ រហូតដល់គាត់​សង​អ្វីៗ ​ដែល​ជំពាក់​នោះ​​អស់។​ ៣៥បើ​ម្នាក់ៗ​ក្នុងចំណោម​អ្នករាល់​គ្នា​មិន​លើក​លែង​ទោស ​ដល់​បងប្អូន​របស់​​ខ្លួន​ដោយ​​​អស់​​ពី​ចិត្ត​​ទេ ​ព្រះវរ​បិតា​របស់​ខ្ញុំ​ ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌​នឹង​ធ្វើ​ចំពោះ​អ្នករាល់គ្នា​យ៉ាង​ដូច្នោះ​​​ដែរ»។​

ម៉ាថាយ ១៨