KCB - លូកា ១១


លូកា ១១

ព្រះយេស៊ូបង្រៀន​អំពីការ​អធិស្ឋាន

១១ថ្ងៃមួយកាល​ព្រះយេស៊ូ​​កំពុងអធិស្ឋាន​នៅ​កន្លែង​មួយ ហើយ​ពេល​អធិស្ឋាន​ចប់ សិស្ស​ម្នាក់ ​ក្នុង​ចំណោម​​សិស្ស​​របស់​ព្រះអង្គ​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖ «ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ! សូម​បង្រៀន​យើង​ឲ្យចេះ​អធិស្ឋាន​​ដូចជា​លោក​យ៉ូហាន​​ ​​បាន​បង្រៀន​ពួក​សិស្ស​របស់​គាត់ដែរ»។​ ព្រះអង្គ​ក៏​មានបន្ទូល​ទៅ​​ពួកគេ​ថា៖ «នៅពេល​​អ្នក​រាល់គ្នា​អធិស្ឋាន ចូរ​និយាយ​ថា ឱ​ ព្រះវរបិតា​អើយ! សូមឲ្យព្រះ​នាម​របស់​ព្រះអង្គ ​​បាន​បរិសុទ្ធ សូម​ឲ្យ​រាជ្យ​​របស់​ព្រះអង្គ​​បាន​មកដល់។

សូម​ប្រទាន​អាហារ​ប្រចាំថ្ងៃ ​ដល់​យើងខ្ញុំ​ជា​រៀង​​រាល់​ថ្ងៃ។​

សូម​លើកលែង​ទោស​បាប ​របស់​យើងខ្ញុំ​ ដ្បិត​​យើង​ខ្ញុំ​​ក៏​បាន​លើកលែង​ទោស​​ដល់​អស់​អ្នក ​ដែល​​​ធ្វើ​ខុស​​នឹង​យើងខ្ញុំ​ដែរ ហើយ​​​កុំ​បណ្តោយ​ឲ្យយើង​ខ្ញុំ​​​​ទៅ​ក្នុង​​សេចក្ដី​ល្បួង​ឡើយ»

ព្រះអង្គ​ក៏​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ទៀត​ថា៖​ «សន្មតថា ក្នុងចំណោម​អ្នករាល់គ្នា បើ​អ្នកណា​ម្នាក់​​មាន​សម្លាញ់​ ហើយ​អ្នកនោះ​បាន​មក​រក​សម្លាញ់​របស់ខ្លួន​ ទាំង​​កណ្ដាល​អធ្រាត្រ និង​បាន​និយាយ​ថា សម្លាញ់​អើយ​!​ ឲ្យខ្ញុំ​ខ្ចី​នំបុ័ង​បី​ដុំ​មក​ ដ្បិត​​សម្លាញ់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ ​បាន​ធ្វើដំណើរ​មក​​លេង​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​គ្មាន​អ្វី​រៀបចំទទួល​គាត់​ទេ។ ​សម្លាញ់​នោះ​ក៏​តប​ពីខាង​ក្នុងមក​វិញ​ថា កុំ​រំខាន​ខ្ញុំ​អី ទ្វារ​ក៏​បាន​បិទ​រួចហើយ ឯ​កូនៗ​របស់​ខ្ញុំ​ នៅ​លើ​គ្រែ​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ដែរ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ក្រោក​យក​អ្វី​ឲ្យអ្នក​បាន​​ទេ។​​ ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ថា ទោះបីជា​អ្នកនោះ​មិន​ក្រោក​ឡើង​យក​អ្វី​ឲ្យគាត់ ដោយព្រោះ​គាត់​ជា​សម្លាញ់​នឹងគ្នា​ក៏ដោយ​​​ ក៏គង់តែ​អ្នកនោះ​ក្រោកឡើង​យក​ឲ្យគាត់​តាម​សេចក្ដីត្រូវការ ​ដោយ​ព្រោះ​ការ​ទទូច​សុំ​របស់​គាត់​ដែរ។ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​បា្រប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា ចូរ​សុំ នោះ​អ្នករាល់គ្នានឹង​បាន​ទទួល​ ចូរ​រក នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​​នឹង​រកឃើញ ចូរ​គោះ នោះ​នឹង​បើក​ឲ្យអ្នករាល់គ្នា។​ ១០ដ្បិត​អ្នក​ណា​សុំ នោះ​បានទទួល​ អ្នក​ណា​រក នោះ​បាន​ឃើញ ហើយ​អ្នក​ណា​គោះ នោះ​​នឹង​បើក​ឲ្យ ១១តើ​មាន​ឪពុក​ណា​ក្នុងចំណោម​អ្នករាល់​គ្នាឲ្យពស់​វែក​ដល់​កូន ពេល​កូន​សុំ​ត្រី​ដែរ​ឬទេ?​​ ១២ឬ​​ឲ្យខ្យាដំរី​ដល់​កូន ពេល​កូន​​សុំ​ពង​​មាន់​ដែរ​ឬទេ?​ ១៣ដូច្នេះ បើ​អ្នករាល់គ្នា​ជា​​មនុស្ស​អាក្រក់ ​ចេះ​ឲ្យអំណោយ​ល្អ​ៗ​ដល់​​កូន​ នោះ​ព្រះវរបិតា​របស់​អ្នករាល់គ្នា ​ដែល​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ នឹង​ប្រទាន​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ដល់​អ្នក ​ដែល​សុំ​ពី​ព្រះអង្គ​លើស​ជាង​នេះ​​​ទៅ​ទៀត!»​

ព្រះយេស៊ូ និងអារក្ស​បេលសេ​ប៊ូល​

១៤ព្រះយេស៊ូ​ កំពុង​បណ្ដេញ​អារក្ស​​ដែល​បាន​​ធ្វើ​ឲ្យមនុស្ស​គ ពេល​វា​ចេញ​ហើយ មនុស្សគ​នោះ​ក៏​​អាច​និយាយ​បាន​វិញ​ ហើយបណ្តាជន​នឹក​អស្ចារ្យ​ ១៥ប៉ុន្ដែ​​មាន​អ្នក​ខ្លះ ​ក្នុងចំណោម​ពួកគេ​​និយាយ​ថា៖ «អ្នកនេះ​បណ្ដេញ​ពួក​អារក្ស​​ ដោយ​សារ​មេ​អារក្ស​បេលសេប៊ូល​​ទេ​តើ» ​១៦​អ្នក​​ខ្លះ​ទៀត​ល្បង​ល​ព្រះអង្គ ​ដោយរក​ទីសំគាល់​នៃ​ស្ថាន​សួគ៌​ពី​ព្រះអង្គ ១៧ប៉ុន្ដែ​កាល​ព្រះអង្គ​ដឹង​ពី​គំនិត​របស់​ពួក​គេ ព្រះអង្គ​​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ «នគរ​ណា​បែកបាក់​គ្នា នោះ​វិនាស​ហើយ ឯ​គ្រួសារ​ណា​បែកបាក់​គ្នា នោះ​ដួលរលំ​ហើយ​១៨បើ​អារក្សសាតាំង​បែកបាក់​គ្នា​វា តើ​នគរ​របស់​​ពួកវា​ នឹង​ស្ថិត​ស្ថេរ​យ៉ាងដូចម្តេច​បាន?​ ដ្បិត​អ្នករាល់គ្នា​និយាយ​ថា ខ្ញុំ​បណ្ដេញ​ពួក​អារក្ស​ ​ដោយសារ​អារក្ស​បេលសេប៊ូល​​ ១៩ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​បណ្ដេញ​ពួក​អារក្ស​​ ដោយ​​​អារក្ស​បេលសេប៊ូល​មែន​ តើ​កូនចៅ​​របស់​អ្នករាល់គ្នា​បណ្ដេញ​​ពួកវា​ដោយសារ​អ្នកណា?​ ដូច្នេះពួកគេ​នឹងត្រលប់​ជា ​​​ចៅក្រមរបស់​អ្នករាល់គ្នា ២០ប៉ុន្ដែ​បើ​ខ្ញុំ​បណ្ដេញ​ពួក​អារក្ស​ ដោយ​​អំណាច​​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ នោះ​នគរ​ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​មក​ដល់អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។​ ២១នៅ​ពេល​មនុស្សខ្លាំង​ប្រដាប់​​អា​វុធ​​​​យាម​ផ្ទះ​របស់​គាត់ ​នោះ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​របស់​គាត់​មុខជា​គង់​វង្ស។ ២២ប៉ុន្ដែ​​នៅពេល​​ មនុស្ស​ខ្លាំង​ជាង​គាត់​មក​យកឈ្នះ​លើ​គាត់ អ្នកនោះ​នឹង​ដក​យក​​អាវុធ​ជា​ទី​ទុក​ចិត្ដ​របស់​គាត់​ចេញ រួច​ក៏​យក​របស់ ដែល​ប្លន់​បាន​ទៅ​ចែក​គ្នា​ទៀត​ផង។​ ២៣អ្នក​​ដែល​មិន​នៅ​ខាង​ខ្ញុំ​ អ្នកនោះ​ប្រឆាំង​នឹង​ខ្ញុំ អ្នក​ដែល​មិន​ប្រមូល​ជាមួយ​ខ្ញុំ អ្នកនោះ​កំចាត់​កំចាយ​​ហើយ។​២៤ពេល​វិញ្ញាណ​អាក្រក់ ​ចេញ​ពី​មនុស្ស​ម្នាក់ វា​ក៏​ទៅ​ស្វែងរក​កន្លែង​សម្រាក​នៅ​ទី​ហួតហែង ប៉ុន្ដែ​រក​មិន​បាន នោះ​វា​និយាយ​ថា​ អញ​នឹង​ត្រលប់​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​អញ ​ដែល​អញបាន​ចេញមក​នោះ​វិញ​​ ២៥ហើយ​ពេល​មកដល់ វា​ក៏​ឃើញ​ថា​ផ្ទះនោះ​បោស​ស្អាត ទាំង​មាន​របៀប​​ផង​ ២៦នោះ​វា​ក៏ទៅ​នាំ​ វិញ្ញាណ​ប្រាំពីរ​ទៀត​​ ដែល​អាក្រក់​ជាង​វា​ ចូលទៅ​នៅ​ទីនោះ ដូច្នេះ ​ស្ថានភាព​​ក្រោយរបស់មនុស្សនេះ​ នឹង​អាក្រក់​ជាង​មុន​ទៅទៀត»​២៧នៅ​ពេល​​ ព្រះអង្គ​កំពុង​មានបន្ទូល​​ពី​សេចក្តី​ទាំងនេះ មាន​ស្ដ្រី​ម្នាក់​​បន្លឺសំឡេង​​ពីក្នុង​ចំណោម​​បណ្ដាជន​ ទូល​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា​៖​ ​«មាន​ពរហើយ ម្ដាយ​ណា​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្នក និង​បាន​បំបៅ​អ្នក»។​​ ២៨ប៉ុន្ដែ​ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​ថា៖​ «គឺ​អស់​អ្នកដែល​ឮព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះ​ជាម្ចាស់ ហើយ​កាន់តាម​ទេតើ ដែល​មានពរ»

ទីសំគាល់​នៃលោកយ៉ូណាស

២៩កាល​បណ្តាជន​កំពុង​ជួបជុំគ្នា​ច្រើនឡើងៗ ព្រះអង្គ​ចាប់ផ្តើម​មានបន្ទូល​ថា៖ ​«ជំនាន់​នេះ​ជា​ជំនាន់​អាក្រក់​ណាស់ គេ​ស្វែងរក​តែ​ទីសំគាល់​ទេ ប៉ុន្ដែ​គ្មាន​ទីសំគាល់​ណា​ប្រទាន​ឲ្យមនុស្សជំនាន់​នេះ​ទេ ក្រៅពី​ទីសំគាល់​​លោក​យ៉ូណាស​ ៣០ដ្បិត​លោក​យ៉ូណាស​បាន​ត្រលប់​ជា​ទីសំគាល់​មួយ​ដល់​​អ្នកក្រុង​នីនីវេ​ជា​យ៉ាងណា កូន​មនុស្ស​ក៏​នឹង​ត្រលប់​ជា​ទី​សំគាល់​​មួយដល់​​ជំនាន់​នេះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។​​ ៣១នៅ​គ្រា​ជំនុំជម្រះ​ ម្ចាស់ក្សតី្រ​ភាគ​ខាងត្បូង​ នឹង​ក្រោកឡើង​ជាមួយ​នឹង​មនុស្ស​ជំនាន់​នេះ រួច​ដាក់ទោស​ដល់​ជំនាន់នេះ ដ្បិត​ព្រះនាង​បាន​មក​ពី​ចុងបំផុត​នៃ​ផែនដី​ ដើម្បី​ស្ដាប់​ប្រាជ្ញា​របស់​ស្តេច​សាឡូម៉ូន តែ​​ម្នាក់​ដែល​វិសេស​ជាង​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ នៅទីនេះ​ស្រាប់​ហើយ។​ ៣២នៅ​គ្រា​ជំនុំជម្រះ​ អ្នក​ក្រុងនីនីវេ​នឹង​ក្រោក​ឡើង​​ជាមួយ​មនុស្ស​ជំនាន់​នេះ រួច​ដាក់​ទោស​ដល់​​​ជំនាន់នេះ ព្រោះ​គេ​បាន​ប្រែចិត្ដ​ ពេល​ឮសេចក្ដី​​ប្រកាស​របស់​លោក​យ៉ូណាស ប៉ុន្ដែ ​​ម្នាក់​ដែល​​​វិសេសជាង​លោក​យ៉ូណាស​ នៅ​ទីនេះ​ស្រាប់​​ហើយ។

ការទទួល​យក​ពន្លឺ​

៣៣គ្មាន​អ្នកណា ​អុជ​ចង្កៀង​ដាក់​នៅ​ទីកំបាំង ឬ​នៅក្រោម​ថាំង​ទេ គឺ​ដាក់​នៅលើ​ជើងចង្កៀង​វិញ ដើម្បី​ឲ្យអស់​អ្នក​ដែល​ចូលមក​អាច​មើល​ឃើញ​ពន្លឺ​នោះ។​ ៣៤ភ្នែក​ជា​ចង្កៀង​នៃ​រូបកាយ ​ដូច្នេះបើ​​ភ្នែក​របស់​អ្នក​ភ្លឺ​ល្អ នោះ​រូបកាយ​របស់​អ្នក​ទាំងមូល​នឹង​ភ្លឺ​ ប៉ុន្ដែ​ពេល​ភ្នែក​របស់​អ្នក​មិនល្អ នោះ​រូបកាយ​របស់​អ្នកនឹងត្រលប់​ជា​ងងឹត​សូន្យសុង។​​ ៣៥ដូច្នេះចូរ​ពិចារណា​ចុះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យពន្លឺ​នៅក្នុង​អ្នក​ប្រែ​ជា​សេចក្ដីងងឹត ៣៦ហើយ​​បើ​រូបកាយ​ទាំងមូល​របស់​អ្នក​ភ្លឺ ​ឥត​មាន​ងងឹត​ត្រង់​​ណា​សោះ នោះ​រូបកាយ​ទាំងមូល​​​ក៏​ភ្លឺ​​ដូចជា​នៅ​ពេល​ដែល​ពន្លឺ​ចង្កៀង ​បំភ្លឺ​​អ្នក​ដែរ»

ព្រះយេស៊ូរិះគន់​ពួកមេដឹកនាំ​សាសនា​

៣៧ពេល​ព្រះអង្គ​កំពុង​មានបន្ទូលមាន​អ្នក​ខាង​គណៈផារិស៊ី​ម្នាក់​បាន​ទូលសូម​ឲ្យព្រះអង្គ​បរិភោគ​អាហារ​ ជាមួយ​គាត់ព្រះអង្គ​ក៏​ចូល​ទៅ​ អង្គុយនៅ​តុអាហារ។​

៣៨ពេល​អ្នកខាង​គណៈ​ផារិស៊ី​នោះ​ឃើញ​ដូច្នេះ គាត់​ក៏​ងឿងឆ្ងល់ដែល​ព្រះអង្គ​មិន​បាន​ធ្វើពិធី​លាង​សំអាត​​ នៅមុន​ពេល​បរិភោគ​អាហារ។ ​ ៣៩ប៉ុន្ដែ​ព្រះអម្ចាស់​មាន​បន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖​ «អ្នករាល់គ្នា​ ជា​អ្នកខាង​គណៈ​​ផារិស៊ី​សំអាត​​ពែង និង​ចាន​តែ​ខាង​ក្រៅ ប៉ុន្ដែ​ខាងក្នុង​អ្នករាល់គ្នា​វិញ​ ពេញ​ដោយ​សេចក្ដី​លោភលន់ និង​សេចក្ដី​អាក្រក់។​ ៤០ពួក​មនុស្ស​ល្ងង់​អើយ! ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ខាង​ក្រៅ​ តើ​ព្រះអង្គ​មិន​បង្កើត​ខាងក្នុង​ដែរ​ទេ​ឬ? ​៤១ដូច្នេះចូរ​យក​របស់នៅខាងក្នុងមក​ចែក​ទាន​ នោះ​របស់​ទាំង​អស់​​នឹង​​ស្អាត​សម្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា។​​ ៤២វេទនា​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ ពួក​អ្នកខាង​គណៈ​ផារិស៊ី ដ្បិត​អ្នករាល់គ្នា​ថ្វាយ​តង្វាយ​មួយ​ភាគដប់ ជា​ជីរអង្កាម រមៀត និង​បន្លែ​គ្រប់​មុខ ប៉ុន្ដែ​អ្នករាល់គ្នា​ល្មើស​លើ​សេចក្ដី​យុត្ដិធម៌ និង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​​របស់​ព្រះ​ជាម្ចាស់។ អ្នក​រាល់គ្នា​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ដ​តាម​សេចក្ដី​ទាំងនេះ​ សេចក្ដីទាំងនេះ​ចាំបាច់​ត្រូវតែ​ធ្វើ​ ហើយក៏​មិន​ត្រូវ​​ល្មើស​នឹង​សេចក្ដី​ទាំងនេះ​ដែរ។​​ ៤៣វេទនា​ដល់​អ្នករាល់គ្នា​ហើយ ពួក​អ្នកខាង​គណៈផារិស៊ី​អើយ ដ្បិត​អ្នករាល់គ្នា​ចូលចិត្ត​អង្គុយ​​មុខគេ​ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ​ ហើយ​ចូលចិត្ត​ឲ្យគេ​គោរព​នៅតាមទីប្រជុំជន។​ ​៤៤វេទ​នា​​ដល់​អ្នករាល់គ្នា​ហើយ ដ្បិត​អ្នករាល់គ្នា​ប្រៀបដូច​ជា​ផ្នូរ​ ដែល​គេ​មើល​មិនដឹង ហើយ​មនុស្ស​ក៏​ដើរ​ជាន់​លើ​ដោយ​មិន​ដឹងខ្លួន»​ ​៤៥មាន​ម្នាក់​ក្នុងចំណោម​ពួក​អ្នក​ជំនាញ​ច្បាប់​ បាន​ទូល​តប​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា​​៖ ​«លោកគ្រូ លោក​និយាយ​សេចក្ដី​ទាំងនេះ គឺ​លោក​ត្មះ​តិះ​ដៀល​យើង​ដែរ»​​ ៤៦ប៉ុន្ដែ​ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​ថា៖ ​«វេទនា​ដល់​អ្នករាល់គ្នា​ដែរ ពួក​អ្នក​ជំនាញ​ច្បាប់ ដ្បិត​អ្នករាល់គ្នា​ដាក់​បន្ទុកធ្ងន់​ ដែល​​ពិបាក​ធ្វើ​តាម​លើ​មនុស្ស ប៉ុន្ដែ​អ្នករាល់គ្នា​វិញ​ មិន​បាន​យក​ម្រាម​ដៃ​ណា​មួយមក​ប៉ះ ​បន្ទុក​ទាំងនេះ​សោះឡើយ។ ៤៧វេទនា​ដល់​​​អ្នករាល់គ្នា​ហើយ ដ្បិត​អ្នករាល់គ្នា​សង់​ស្ដូប ​​របស់​ពួក​អ្នកនាំ​ព្រះបន្ទូល ​ដែល​​ដូនតា​​របស់​អ្នករាល់គ្នា​បាន​សម្លាប់។ ​​៤៨ដូច្នេះ​ អ្នករាល់គ្នា​ជា​សាក្សី ហើយ​អ្នករាល់គ្នា​ក៏​យល់​ស្រប​​​នឹង ​អំពើ​របស់​ដូនតា​អ្នករាល់គ្នាដែរ​ គឺ​ដូនតា​​របស់​អ្នករាល់គ្នា​បាន​សម្លាប់​ពួកគេ ឯ​អ្នករាល់គ្នា​វិញ​សង់​ស្ដូប​​ឲ្យពួកគេ។​​ ៤៩ដូច្នេះ​ហើយ​ព្រះជាម្ចាស់​ក៏​បាន​មានបន្ទូល ​​ដោយ​ព្រះ​ប្រាជ្ញា​​ញាណ​​ថា យើង​​នឹង​ចាត់​ពួក​អ្នក​នាំ​ព្រះ​បន្ទូល​ និង​ពួក​សាវក​​ឲ្យ​ទៅ​​ឯ​ពួកគេ ប៉ុន្ដែ​ពួកគេ​នឹង​សម្លាប់ ហើយ​បៀតបៀន​អ្នកខ្លះ​ ក្នុង​ចំណោម​អ្នកទាំងនោះ ៥០ដើម្បី​ឲ្យឈាម​​ពួក​​អ្នកនាំ​ព្រះបន្ទូល​​​​​ទាំងអស់​ ដែល​ត្រូវ​បាន​កម្ចាយ​​ តាំងពី​ដើម​កំណើត​​ពិភពលោក​មក ត្រូវ​ទារ​ពី​ជំនាន់​​នេះ​​វិញ​ ៥១គឺ​ចាប់​ពី​ឈាម​របស់​លោក​អេបិល ​រហូតដល់​ឈាម​របស់​លោក​សាការី​​ដែល​​ត្រូវ​បាន​សម្លាប់​ នៅចន្លោះ​កន្លែង​ថ្វាយ​តង្វាយ និង​ដំណាក់​របស់​ព្រះជាម្ចាស់។ មែន​ហើយ ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ថា ឈាម​ទាំងនោះ​ នឹង​ត្រូវ​ទារ​ពី​ជំនាន់​នេះ​វិញ។ ៥២វេទនា​ដល់​អ្នក​រាល់គ្នា​ហើយ ពួក​អ្នក​ជំនាញ​ច្បាប់ ដ្បិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ដក​យក​​កូនសោ​នៃ​ចំណេះដឹង រួច​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ចូល​ទេ ថែម​ទាំង​​រារាំង​​អ្នក​ដែល​កំពុង​ចូល​ទៀត​ផង»។​

៥៣ពេល​ព្រះអង្គ​យាងចេញ​ពីទីនោះ ពួក​គ្រូវិន័យ​ និង​ពួក​អ្នកខាង​គណៈផារិស៊ី​​បាន​ចាប់​ផ្តើម​​ជំទាស់​នឹង​​ព្រះអង្គ​យ៉ាងខ្លាំង ទាំង​សួរ​​ដេញ​ដោល​​ព្រះអង្គ​អំពី​ការ​ជាច្រើន​ ៥៤ហើយ​លប​ចាប់​​កំហុស​នូវ​​អ្វី​ដែល​​ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល។

លូកា ១១