កិច្ចការ ១៣
លោកបារណាបាស និងលោកសុលត្រូវបានចាត់ចេញពីក្រុងអាន់ទីយ៉ូក
១៣នៅក្នុងក្រុមជំនុំ នៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូក មានពួកអ្នកនាំព្រះបន្ទូល និងពួកគ្រូបង្រៀន គឺមានលោកបារណាបាស លោកស៊ីមានដែលហៅថានីគើរ លោកលូគាសជាអ្នកក្រុងគីរេន លោកសុល និងលោកម៉ាណាអេន ជាបងប្អូនចិញ្ចឹមរបស់ហេរ៉ូឌ ជាស្ដេចត្រាញ់។ ២ពេលអ្នកទាំងនោះកំពុងបម្រើព្រះអម្ចាស់ ទាំងតមអាហារនោះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានបន្ទូលថា៖ «ចូរញែកបារណាបាស និងសុលឲ្យខ្ញុំ សម្រាប់កិច្ចការដែលខ្ញុំហៅពួកគេឲ្យធ្វើ» ៣បន្ទាប់ពីបានតមអាហារអធិស្ឋាន និងដាក់ដៃលើអ្នកទាំងពីររួចហើយ ពួកគេក៏ចាត់អ្នកទាំងពីរនោះឲ្យចេញទៅ។ ៤ដូច្នេះពួកគាត់ក៏ចេញទៅ តាមដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចាត់ឲ្យទៅ ហើយក៏ចុះទៅក្រុងសេលើស៊ា រួចបានចេញពីក្រុងនោះ ចុះសំពៅទៅកោះគីប្រុស ៥ពេលទៅដល់ក្រុងសាឡាមីន ពួកគាត់បានប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងសាលាប្រជុំរបស់ជនជាតិយូដា ព្រមទាំងមានលោកយ៉ូហាន ជាអ្នកជំនួយរបស់ពួកគាត់ដែរ។
៦ពេលពួកគាត់ធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់កោះនោះទាំងមូល រហូតដល់ក្រុងប៉ាផុសពួកគាត់បានជួបគ្រូមន្ដអាគមជាជនជាតិយូដាម្នាក់ឈ្មោះ បារយេស៊ូ ជាអ្នកនាំព្រះបន្ទូលក្លែងក្លាយ ៧ដែលបាននៅជាមួយលោកអភិបាលម្នាក់ ឈ្មោះស៊ើរគាសប៉ូឡូស ជាមនុស្សដ៏ឈ្លាសវៃ លោកអភិបាលនោះបានអញ្ជើញលោកបារណាបាស និងលោកសុលឲ្យមកជួប ព្រោះគាត់ចង់ស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ៨ប៉ុន្ដែគ្រូមន្ដអាគមអេលីម៉ាស់ (ដ្បិតឈ្មោះរបស់គាត់ ប្រែថាដូច្នេះ) បានប្រឆាំងពួកគាត់ ដោយខិតខំបង្វែរលោកអភិបាលចេញពីជំនឿ ៩ប៉ុន្ដែលោកសុល ដែលហៅថាប៉ូល គាត់ពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយសម្លឹងមើលអ្នកនោះ ១០រួចនិយាយថា៖ «នែកូនអារក្សសាតាំងដែលពេញដោយសេចក្តីបោកប្រាស់ និងល្បិចកលគ្រប់បែបយ៉ាង និងជាសត្រូវនៃសេចក្ដីសុចរិតទាំងឡាយអើយ! តើអ្នកមិនព្រមឈប់បង្វែរផ្លូវទៀងត្រង់ របស់ព្រះអម្ចាស់ទេឬ? ១១មើល៍ ឥឡូវនេះព្រះហស្ដរបស់ព្រះអម្ចាស់បានទាស់នឹងអ្នក ហើយអ្នកនឹងត្រូវខ្វាក់មួយរយៈ មើលមិនឃើញពន្លឺថ្ងៃទេ» ស្រាប់តែអ្នកនោះចាប់ផ្តើមព្រិលភ្នែក ហើយងងឹតមើលលែងឃើញ រួចដើររាវរកគេឲ្យនាំផ្លូវគាត់។ ១២ក្រោយពីបានឃើញហេតុការណ៍នេះកើតឡើងលោកអភិបាល ក៏ជឿ ហើយមានសេចក្ដីអស្ចារ្យចំពោះសេចក្ដីបង្រៀនអំពីព្រះអម្ចាស់។
លោកប៉ូលប្រកាសព្រះបន្ទូលនៅក្រុង អាន់ទីយ៉ូក ស្រុកពីស៊ីឌា
១៣លោកប៉ូល និងគូកនរបស់គាត់បានចុះសំពៅចេញពីក្រុងប៉ាផុស មកដល់ក្រុងពើកា ក្នុងស្រុកប៉ាមភីលា។ នៅពេលនោះ លោកយ៉ូហានបានចាកចេញពីពួកគាត់ ហើយត្រលប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ១៤ប៉ុន្ដែពួកគាត់បានធ្វើដំណើរបន្ដពីក្រុងពើកាមកដល់ក្រុងអាន់ទីយ៉ូក ក្នុងស្រុកពីស៊ីឌា រួចពួកគាត់បានចូលទៅអង្គុយក្នុងសាលាប្រជុំ នៅថ្ងៃសប្ប័ទ។ ១៥បន្ទាប់ពីអានគម្ពីរវិន័យ និងគម្ពីរអ្នកនាំព្រះបន្ទូល រួចហើយ ប្រធានសាលាប្រជុំ បានចាត់គេឲ្យប្រាប់អ្នកទាំងពីរនោះថា៖ «បងប្អូនអើយ! បើបងប្អូនមានពាក្យអ្វីលើកទឹកចិត្ដប្រជាជន សូមនិយាយមកចុះ»។ ១៦ដូច្នេះលោកប៉ូលក៏ក្រោកឡើង ទាំងលើកដៃជាសញ្ញា ហើយនិយាយថា៖ «ឱជនជាតិអ៊ីស្រាអែល និងពួកអ្នកកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់អើយ! សូមស្ដាប់ចុះ!១៧ព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនេះ បានជ្រើសរើសដូនតារបស់យើង ហើយបានលើកតម្កើងជនជាតិនេះ នៅពេលពួកគេ ស្នាក់នៅស្រុកអេស៊ីព្ទនៅឡើយ រួចព្រះអង្គ បាននាំពួកគេចេញពីស្រុកនោះ ដោយព្រះហស្ដដ៏មានអំណាច។១៨ព្រះអង្គបានទ្រាំទ្រ នឹងពួកគេនៅ ទីរហោឋានអស់រយៈពេលសែសិបឆ្នាំ។ ១៩ហើយ ក្រោយពីបានបំផ្លាញជនជាតិទាំងប្រាំពីរ ក្នុងស្រុកកាណានរួច ព្រះអង្គក៏ប្រគល់ស្រុកនោះ ដល់ពួកគេទុកជាមរតក។ ២០ហេតុការណ៍ទាំងនោះបានកើតឡើង ប្រហែលបួនរយហាសិបឆ្នាំ។ ក្រោយមក ព្រះអង្គបានប្រទានពួកចៅហ្វាយដល់ពួកគេ រហូតដល់ជំនាន់លោកសាំយូអែល ដែលជាអ្នកនាំព្រះបន្ទូល។ ២១បន្ទាប់មកគេបានសុំឲ្យមានស្ដេច ដូច្នេះព្រះជាម្ចាស់ក៏ប្រទានសូល ជាកូនលោកគីសមកពីកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន ឲ្យធ្វើជាស្តេចរបស់ពួកគេសែសិបឆ្នាំ។ ២២បន្ទាប់ពីព្រះអង្គដកស្ដេចសូលចេញ ព្រះអង្គបានលើកដាវីឌឲ្យធ្វើជាស្ដេចរបស់ពួកគេ ទាំងមានបន្ទូលសរសើរអំពីស្ដេចដាវីឌថា យើងរកបានដាវីឌជាកូនរបស់អ៊ីសាយ គឺជាមនុស្សគាប់ចិត្ដយើងណាស់ ហើយធ្វើតាមបំណងរបស់យើងទាំងអស់។
២៣តាមរយៈពូជពង្សស្ដេចនេះហើយ ដែលព្រះអម្ចាស់ បានបញ្ជូនព្រះយេស៊ូ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមសេចក្ដីសន្យា។ ២៤មុនពេលព្រះអង្គយាងមក លោកយ៉ូហានបានប្រកាសប្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ អំពីពិធីជ្រមុជទឹក ដែលជាភស្ដុតាងបង្ហាញពីការប្រែចិត្ត។ ២៥កាលលោកយ៉ូហានកំពុងបញ្ចប់ភារកិច្ចរបស់គាត់ គាត់បាននិយាយថា តើបងប្អូនស្មានថាខ្ញុំជានរណា? ខ្ញុំមិនមែនជាព្រះអង្គនោះទេ ប៉ុន្ដែមើល៍ ព្រះអង្គដែលយាងមកក្រោយខ្ញុំនោះ ខ្ញុំមិនស័ក្ដិសមស្រាយខ្សែស្បែកជើងរបស់ព្រះអង្គផង។
២៦ឱ បងប្អូន ជាកូនចៅពូជពង្សរបស់លោកអ័បា្រហាំ និងបងប្អូននៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់អើយ! ព្រះអង្គបានបញ្ជូនព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះនេះ មកយើងហើយ ២៧ដ្បិតពួកអ្នករស់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម និងពួកអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេ មិនបានទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូ និង ពាក្យរបស់ពួកអ្នកនាំព្រះបន្ទូល ដែលបានអាន រៀងរាល់ថ្ងៃសប្ប័ទទេ ពួកគេបានសម្រេចសេចក្ដីទាំងនេះដោយបានធ្វើទោសព្រះយេស៊ូ ២៨ហើយទោះបីពួកគេរកហេតុសម្លាប់ព្រះអង្គមិនបានក៏ដោយ ក៏ពួកគេសុំលោកពីឡាត់ឲ្យសម្លាប់ព្រះអង្គដែរ។
២៩កាលពួកគេ បានសម្រេចសេចក្ដីទាំងឡាយ ដែលបានចែងទុកអំពីព្រះអង្គរួចហើយ ពួកគេក៏ដាក់ព្រះអង្គចុះពីលើឈើឆ្កាង ហើយបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូរ ៣០ប៉ុន្ដែព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោសព្រះអង្គឲ្យរស់ពីការសោយទិវង្គតឡើងវិញ ៣១ហើយព្រះអង្គបានបង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកអ្នក ដែលបានធ្វើដំណើរជាមួយព្រះអង្គ ពីស្រុកកាលីឡេទៅឯក្រុងយេរូសាឡិមឃើញជាច្រើនថ្ងៃ គឺអ្នកទាំងនេះហើយជាសាក្សីរបស់ព្រះអង្គ ដល់បណ្តាជននៅសព្វថ្ងៃនេះ។
៣២ដូច្នេះ យើងកំពុងប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអំពីសេចក្ដីសន្យា ដែលព្រះជាម្ចាស់ បានសន្យាជាមួយដូនតារបស់យើងនោះ ៣៣ថាព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេចសេចក្ដីសន្យានេះដល់យើង ជាកូនចៅរបស់ពួកគាត់ ដោយប្រោសព្រះយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ ដូចមានសេចក្ដីចែងទុកនៅក្នុងទំនុកតម្កើងជំពូកទីពីរថា អ្នកជាកូនរបស់យើង យើងបានបង្កើតអ្នកនៅថ្ងៃនេះ ៣៤ហើយការដែលព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោសព្រះយេស៊ូឲ្យរស់ពីការសោយទិវង្គតឡើងវិញ ដោយមិនឲ្យត្រលប់ទៅឯសេចក្ដីពុករលួយទៀតនោះ ព្រះអង្គបានមានបន្ទូល យ៉ាងដូច្នេះថា យើងនឹងប្រទាន សេចក្ដីមេត្ដាករុណាស្មោះត្រង់ ដែលបានសន្យាជាមួយដាវីឌដល់អ្នករាល់គ្នា។៣៥ដូច្នេះហើយព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលនៅក្នុងទំនុកតម្កើងផ្សេងទៀតដែរថា ព្រះអង្គមិនបណ្ដោយឲ្យអ្នកបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ ជួបសេចក្ដីពុករលួយឡើយ។៣៦ដ្បិតស្តេចដាវីឌ ពេលបានបម្រើនៅក្នុងជំនាន់របស់ខ្លួន តាមបំណងរបស់ព្រះជាម្ចាស់រួចហើយ ស្ដេចក៏ស្លាប់ទៅ ហើយគេបានបញ្ចុះសពស្ដេចនៅជាមួយដូនតា រួចបានជួបនឹងសេចក្ដីពុករលួយ ៣៧ប៉ុន្ដែព្រះមួយអង្គដែលព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនោះមិនបានជួបសេចក្ដីពុករលួយទេ។
៣៨ដូច្នេះបងប្អូនអើយ! សូមយល់អំពីសេចក្ដីនេះថា តាមរយៈព្រះយេស៊ូ ការលើកលែងទោសបាប ត្រូវបានប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ៣៩ហើយដោយសារព្រះអង្គ អស់អ្នកដែលជឿក៏បានរាប់ជាសុចរិត ពីគ្រប់ការទាំងអស់ ដែលតាមគម្ពីរវិន័យ របស់លោកម៉ូសេ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចត្រូវរាប់ជាសុចរិតបានឡើយ។ ៤០ដូច្នេះ ចូរប្រយ័ត្នកុំឲ្យសេចក្ដីដែលបានថ្លែងទុក តាមរយៈពួកអ្នកនាំព្រះបន្ទូល កើតមានដល់អ្នករាល់គ្នាឡើយ គឺថា ៤១ឱ ពួកអ្នកមើលងាយអើយ! ចូរវិនាសទាំងងឿងឆ្ងល់ចុះ ដ្បិតយើងកំពុងធ្វើការមួយនៅក្នុងជំនាន់អ្នករាល់គ្នា ជាការដែលអ្នករាល់គ្នាមិនជឿឡើយ ទោះបីមានអ្នកណាប្រកាសបា្រប់អ្នករាល់គ្នាក៏ដោយ»។
៤២កាលលោកប៉ូល និងលោកបារណាបាសចេញពីសាលាប្រជុំ ពួកគេបានអង្វរពួកគាត់ឲ្យនិយាយអំពីសេចក្ដីទាំងនេះ ប្រាប់ពួកគេនៅថ្ងៃសប្ប័ទក្រោយទៀត។ ៤៣នៅពេលដែលគេរំសាយការជួបប្រជុំ នោះមានពួកជនជាតិយូដា និងពួកអ្នកចូលសាសនាយូដាជាច្រើន ដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាម្ចាស់បានដើរតាមលោកប៉ូល និងលោកបារណាបាស អ្នកទាំងពីរបាននិយាយដាស់តឿនពួកគេឲ្យនៅខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
លោកប៉ូលបែរទៅរកសាសន៍ដទៃវិញ
៤៤លុះដល់ថ្ងៃសប្ប័ទក្រោយ អ្នកក្រុងស្ទើរតែទាំងអស់ បានមកជួបជុំគ្នា ស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ៤៥ប៉ុន្ដែពេលពួកជនជាតិយូដា ឃើញមនុស្សកុះករដូច្នេះ ពួកគេក៏ពេញដោយសេចក្ដីច្រណែន ហើយនិយាយប្រឆាំងសេចក្ដីទាំងឡាយដែលលោកប៉ូលបាននិយាយ ទាំងប្រមាថគាត់ទៀតផង។
៤៦ដូច្នេះលោកប៉ូល និងលោកបារណាបាស ក៏និយាយយ៉ាងក្លាហានថា៖ «យើងត្រូវតែប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាមុនគេ ប៉ុន្ដែដោយសារអ្នករាល់គ្នាបដិសេធ ហើយយល់ឃើញថា ខ្លួនមិនស័ក្ដិសមទទួលយកជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដូច្នេះ មើល៍ យើងបែរទៅរកសាសន៍ដទៃវិញ ៤៧ដ្បិតព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់យើងយ៉ាងដូច្នេះថា យើងបានតាំងអ្នកជាពន្លឺដល់សាសន៍ដទៃ ដើម្បីឲ្យអ្នកនាំយកសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដល់ចុងបំផុតនៃផែនដី»។
៤៨ពេលសាសន៍ដទៃឮសេចក្ដីនេះ ក៏ត្រេកអរ ហើយសរសើរតម្កើងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ រីឯអស់អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ ឲ្យមានជីវិតអស់កល្បក៏ជឿ ៤៩ហើយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ក៏ឮពាសពេញតំបន់នោះទាំងមូល ៥០ប៉ុន្ដែ ពួកជនជាតិយូដាបានញុះញង់ពួកស្ដី្រមានមុខមាត់ ដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាម្ចាស់ និងពួកអ្នកដឹកនាំនៅក្នុងក្រុងនោះ ពួកគេក៏លើកគ្នាបៀតបៀនលោកប៉ូល និងលោកបារណាបាស ហើយបណ្ដេញពួកគាត់ចេញពីទឹកដីរបស់ពួកគេ។ ៥១ដូច្នេះពួកគាត់ក៏រលាស់ធូលីដី ចេញពីជើងទាស់នឹងពួកគេ រួចបានធ្វើដំណើរទៅក្រុងអ៊ីកូនាម ៥២រីឯពួកសិស្សបានពេញដោយអំណរ និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។